Kaan Koç
Bir Bank Senfonisi
Bir Bank Senfonisi
nikah dairesinin bahçesinde
camus'den tahtaya kalkmış bir adamla oturuyoruz
kimsemiz kalmadı bakışacak ve soğuk
biz de inadına konuşmuyoruz
işten çıkan insanlar elma gibi acı
koşmalar ve sesler; dikişi bozuk bir şiir sanki
görüyor musun diyorum kendime
köşede bir afrodit heykeli
kasıklarını usulca gizliyor gibi
saklamak için ağzımdaki yarayı ben
hızla bir sigara yakıyorum
adamsa kalkıp gidiyor bardan
ama az önce oturduğu bankta
bir esmerlik kalıyor yine de
geceyi diyorum sanki anlamak için
insanın çıplak çıkması lazım güneşe
hani cehenneme arabalarıyla girmiş de
bir ipin üstünde dans dans dansla dönerken
sorulan tek soru gibi hadese
kuranda çello incilde kan, gülmeden duramıyorum
neden bir bahçede otururken
dudaklarını kopartır bir adam?