Amir Afrassiabi 
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: голландский, персидский to: персидский, голландский

Original

Translation

Zintuigen en verlangens

голландский | Arjen Duinker

‘Aan zee wil je de mooiste dingen,
Aan zee wil je de leukste dingen.

Want aan zee is de wil met niets
Te vergelijken en compleet naakt.

Hahahah! Aan zee is de zee
Precies hetzelfde als de wil!

Ik zie misschien een boot,
Misschien is het een boot met niets,

Misschien een boot zonder geluid,
Misschien... Ik wil die boot graag zien

Want een boot is te vergelijken met de wil,
Kijk, de zee komt dichterbij, dichterbij,

Ofschoon water blijft waar het is.
Een boot vaart door steeds ander water.

Op zoek naar romantiek, ongetwijfeld,
Op zoek naar het begin van begrijpen,

Op zoek naar... Ik zie daar in de verte
Ook iets wat op een vogel lijkt, daar,

Verder laat de zee zich nauwelijks zien,
Misschien komt die boot dichterbij.

Van de zee leer je de mooiste dingen,
Van de zee leer je de leukste dingen,

Ik wil hier blijven tot de avond valt.
Weer een golf, en weer een, luister!

Alsof ik mannen op die boot hoor praten!
Ze zullen wel ruziën, over de koers,

Of over wie de grootste lul heeft, haha!
Of over de geluiden in de wolken.

Niets te horen behalve verzinsels,
Schitterende regels zonder precisie,

Ik wil dat de zee dichterbij komt.
Ik heb het koud en ik heb het warm.

Aan zee denken, aan de diepte in de verte
En aan mensen die van de diepte houden.

Gedachten worden in elkaar gedrukt,
Liefde zweeft als moedig organisme

In onmetelijkheid rond. Ik geloof
Dat de vogels weinig interesse hebben

Voor die boot daar in de verte,
Ik heb zin om aan boord te gaan,

Om te wachten tot de vogels komen.
Ik koester weliswaar de onrust van mijn zintuigen

Maar stel vast dat ik weinig van die onrust voel,
Misschien bedwelmt de zoute lucht me.

Nee, opgejaagd door de wind rollen woorden
Over je huid, ze spiegelen zich aan de zee,

Geef je hand eens hier. De zee zingt
Een lied dat wij alleen maar kunnen zien,

Glinsterende vissen, glinsterende verlangens,
Glinsterende verlangens maken glinsterende liedjes,

Glinsterende vissen zorgen voor koelte,
O kijk, die vogel hangt een slinger in de lucht.

Ik wil hier wachten tot de zee verdampt.
Ik wil mannen die fantastisch ruiken,

Ik wil dat ze bij me komen en me strelen
Terwijl de boot groter en doorzichtiger wordt.

Maar die vogel... Zo oorspronkelijk, zo hard,
Mijn verlangens raken de weg naar buiten kwijt.

Ik doe mijn ogen dicht, ondertussen dromen, dromen
Van alle hemellichamen die verstoppertje spelen,

Jullie weten toch dat een woord een voorwerp is,
Dat de mond tot de zilveren zintuigen moet worden gerekend

En dat die boot in een andere werkelijkheid vaart
Dan de onze? Ik sta, kijk en ruik schitteringen.

Aan zee verlangt de zee naar mij, al mijn vriendinnetjes
Hebben ogen die de golven in hun innerlijk laten zien,

Ik vraag me af welke geluiden het geluid samenstellen,
Hoeveel ik kan horen. Hier aan zee is elke vraag

Misschien de meest gestelde.

© Arjen Duinker
from: Misschien vier vergelijkingen
Amsterdam : Meulenhoff, 2002
Audio production: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

حس ها و آرزوها

персидский

« کنار دریا مشتاق زیباترین چیزهایی،

کنار دریا مشتاق خوش حال کننده ترین چیزهایی.


زیرا کنار دریا، اشتیاق، به تمامی عریان است و

با هیچ چیز یک سان نیست.


ها ها هاه! کنار دریا،

دریا درست خود اشتیاقه!


انگار قایقی می بینم،

انگار قایقی با هیچ است،


انگار قایقی بی صداست،

انگار...دلم می خواهد ببینم آن قایق را


چرا که قایق به اشتیاق می ماند،

ببین، دریا نزدیک تر می شود، نزدیک تر،


هر چند آب، همان آب است.

قایق همیشه بر آبی دیگر می راند.


به جست و جوی شور عشق، بی شک،

به جست و جوی ابتدای فهمیدن،


به جست و جوی... در دوردست آن جا

چیز دیگری شبیه یک پرنده می بینم، آن جا،


دریای دورتر به سختی خود را نشان می دهد،

انگار قایق نزدیک تر می شود.


زیباترین چیزها را از دریا می آموزی،

خوش حال کننده ترین چیزها را از دریا می آموزی،


می خواهم تا فرود شب این جا بمانم.

موجی دیگر، و یکی دیگر، گوش کن!


گویی که گفت و گوی مردان را در قایق می شنوم!

حتمن دعواشون می شه، سر این که قایق کدوم ور بره،


یا این که آلت کی گنده تره، ها ها!

یا بر سر صداهایی که ابرها دارند.


چیزی به جز داستان های ساختگی شنیده نمی شود،

سطرهای درخشان بی دقت،


آرزو می کنم قایق نزدیک تر شود،

احساس سرما می کنم و احساس گرما می کنم.


به دریا بیندیش، به ژرفا در دوردست

و به مردمی که عاشق ژرفایند.


اندیشه ها در هم فشرده، می شوند،

عشق چون موجودی بی پروا


در بی کرانگی شناور است.

گمانم پرنده ها به آن قایق


آن جا در دوردست، علاقه ی چندانی ندارند،

دلم می خواد سوار بشم.


و تا اومدن پرنده ها منتظر بمونم.

شاید من از ناآرامی حواسم پرورش می یابم


با این همه می گویم که آن ناآرامی را حس نمی کنم.

شاید هوای شور مرا بی حس کرده است.


نه، واژه ها با فشار باد بر پوست می غلتند،

و خود را در دریا می بینند،


یک لحظه دستتو بده.

دریا ترانه ای می خواند که تنها ما می توانیم ببینیم،


ماهیان درخشان، آرزوهای درخشان.

آرزوهای درخشان، ترانه های درخشان می سازند،


ماهیان درخشان از خنکای دریا مراقبت می کنند،

هی نگا کن، اون پرنده یه پاندول تو هوا آویزون می کنه.


می خواهم این جا منتظر بمانم تا دریا تبخیر شود.

می خواهم مردانی که بوی غریبی دارند،


می خواهم پیش من بیایند و همچنان که قایق

بزرگ تر و شفاف تر می شود، مرا نوازش کنند.


اما آن پرنده... بدین سان اصیل، بدین سان سخت،

آرزوهای من راه به بیرون را گم می کنند.


چشمانم را می بندم ، و رؤیاها،

رؤیاهای تمام اجرام فلکی که قایم موشک بازی می کنند،

حتمن می دانید که یک واژه یک شیئ است

که دهان را باید جزء حواس نقره ای به حساب آورد


که آن قایق در واقعیتی به جز از آن ما می راند؟

می ایستم، نگاه می کنم و درخشش ها را استشمام می کنم.


کنار دریا، دریا آرزوی مرا دارد، تمام دوست دخترهایم

با چشم هاشان  درون موج ها را می بینند،


از خود می پرسم کدام صداها صدا را می سازند،

چقدر می توانم بشنوم. این جا کنار دریا


هرپرسشی شاید بیش ترین بار پرسیده شده باشد.

امیر حسین افراسیابی ، از:آواز شگفت یک شاید, Amir Hossein Afrassiabi

خاطرات انزوا

персидский | Ali Abdollahi

كفش  پاي راستم
به مرخصي رفته است.
نه چارپايم حالا
نه دوپا

در تثليث ازلي
«نيچه» مي خوانم
شبها به خوابم مي آيد و مي گويد:

عاقبت سبيل مال ات مي كنم!
روزهاست
تلفن روي پيامگير است
امان از صاحبخانه ی سمج!

با ميله بافتني
پايم را مي خارانم

از راست هيچ خيري نديده ام
چپ هميشه چپ بوده است
خسته ام خسته
در اين تقابل سه تايي:
راست دستي، چپ فكري

هيچ باوري


                                 بهمن 81 ـ تهران

© Ali Abdollahi
from: بادها شناسنامه ی مرا بردند
تهران: نیماژ, 1392
ISBN: 978-600-6801-38-4
Audio production: Ali Abdollahi

de herinneringen van isolement

голландский

mijn rechter schoen
is met vakantie gegaan
nu ben ik noch vier-
noch tweevoeter

in primordiale drie-eenheid
lees ik Nietzsche
’s avonds komt hij in mijn droom
en zegt:

ik zal je uiteindelijk
onder mijn snor vertrappen!
de telefoon is al dagenlang
op het antwoordapparaat
red me uit de handen van de hardnekkige verhuurder!

ik krab mijn been
met een breinaald

ik heb geen genoegen ontleend aan rechts
links was altijd links
ik ben moe, doodmoe
van deze driedelige tegenstand:
rechtshandig, links denkend
nulgelovig


Abdollahi
bahman 81 (april 2002), Teheran

vertaling: Amir Afrassiabi

© Amir Afrassiabi/ISCK , Het beschrijf