Angelikí Pilínkou  (Αγγελική Πηλίγκου)
Translator

on Lyrikline: 5 poems translated

from: итальянский to: греческий

Original

Translation

Rosso

итальянский | Cristina Ali Farah

Alba spumosa, ci sorprendesti offuscati e soli,
mentre andavamo per sempre.
Io, sulla camionetta sudicia e un involucro prezioso tra le braccia.
Fissavo attonita i fucili appoggiati sulle spalle.
Guerriglieri accompagnavano il nostro addio. E la sabbia ricopriva tutto.
Tra le dune scivolose, rare capanne.
Uscivano gridando i bambini e le donne tendevano il braccio.
Aspetta.
Questo è l’estremo saluto.
Ancora l’angoscia non ha invaso i loro volti. Ne percepisco il sentore.
Ora mi accorgo di avere le labbra salate.
Ma il cielo è terso, limpido, ceruleo.
Fuggo dalla morte e la porto con me.
Se non fosse per il viso sereno dei fanciulli.
Lontano si delinea l’Oceano.
E vedo, ferruginosa e pesante, un’ottusa nave da guerra.
Un guerrigliero alza il mantello rosso al vento, l’altro afferra due lembi.
Ondeggia fluttuante come pesce marino, il mantello rosso.
E si alza, dall’ottusa nave da guerra, una libellula d’acciaio.
Mio padre dice: “L’elicottero sarà qui tra poco, corri.”
Ma le mie gambe si muovono a stento.
Da poche ore tenera pulsante creatura è sorta dal mio ventre.
Ora stringo al petto il prezioso involucro.
La libellula si alza. Mio padre gesticola frenetico.
Ma non sento la sua voce. E mi giro.
Vedo il guerrigliero con il mantello rosso.
È molto giovane, come me. Forse ha diciotto anni.
E nasconde il torace con il mantello rosso.
Sorride.
“Ora tornerà a prendere anche te” mi dice.
“E tu non vieni?”
La sua testa ondeggia. Come il mantello rosso.
E tiene il fucile a tracolla. Ma il sorriso è candido, aperto, innocuo.
Nella libellula, circondata da pareti d’acciaio, osservo per l’ultima volta.
E vedo un lungo cordone di guerriglieri circondare la spiaggia.
Poi al centro un mantello rosso.
Che fluttua, si contorce, si allarga.

© Cristina Ali Farah
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

ΚΟΚΚΙΝΟ

греческий

Αφρισμένη αυγή, μας ξάφνιασες θολωμένους και μόνους,
καθώς προχωρούσαμε για πάντα.
Εγώ, πάνω στο βρώμικο φορτηγό μ’ ένα δέμα πολύτιμο στην αγκαλιά.
Κοίταζα έκπληκτη τα στηριγμένα στους ώμους τουφέκια.
Αντάρτες συνόδευαν τον αποχαιρετισμό μας. Και η άμμος σκέπαζε τα πάντα.
Ανάμεσα στους ολισθηρούς αμμόλοφους, σκόρπιες καλύβες.
Έβγαιναν κλαίγοντας τα παιδιά και οι γυναίκες άπλωναν το χέρι.
Στάσου.
Αυτό είναι το τελευταίο αντίο.
Η αγωνία δεν έχει εισβάλει ακόμη στα πρόσωπά τους.
Αναγνωρίζω τη μυρωδιά της.
Παρατηρώ τώρα ότι τα χείλη μου είναι αλμυρά.
Μα ο ουρανός είναι διαυγής, καθαρός, γαλανός.
Το σκάω απ’ τον θάνατο και τον παίρνω μαζί μου.
Αν δεν ήταν και το γαλήνιο πρόσωπο των παιδιών.
Μακριά διαγράφεται ο Ωκεανός.
Και βλέπω, σιδερένιο και βαρύ, ένα γκρίζο πολεμικό πλοίο.
Ένας αντάρτης σηκώνει στον αέρα την κόκκινη κάπα του, o άλλος αρπάζει                                                                                                            τις δύο άκρες.
Κυματίζει πάνω κάτω σαν ψάρι, η κόκκινη κάπα.
Και σηκώνεται, απ’ το γκρίζο πολεμικό πλοίο, μια ατσάλινη λιβελούλα.
Ο πατέρας μου λέει: «Το ελικόπτερο φτάνει σε λίγο, τρέχα!»
Μα τα πόδια μου κινούνται με δυσκολία.
Πριν λίγες ώρες ένα τρυφερό παλλόμενο πλάσμα αναδύθηκε απ’ την                                                                                                                κοιλιά μου.
Τώρα σφίγγω στο στήθος το πολύτιμο δέμα.
Η λιβελούλα σηκώνεται. Ο πατέρας μου χειρονομεί μανιωδώς.
Μα δεν ακούω τη φωνή του. Και γυρίζω.
Βλέπω τον αντάρτη με την κόκκινη κάπα.
Είναι πολύ νέος, όπως κι εγώ. Ίσως δεκαοχτώ χρονών.
Και κρύβει το στέρνο του με την κόκκινη κάπα.
Χαμογελάει.
«Τώρα θα γυρίσει να πάρει κι εσένα» μου λέει.
«Κι εσύ; Δε θα ’ρθεις;»
Το κεφάλι του λικνίζεται. Όπως η κόκκινη κάπα.
Κουβαλάει το τουφέκι στον ώμο. Μα το χαμόγελό του είναι αθώο,                                                                                                     ειλικρινές, άδολο.
Μες στη λιβελούλα πια, περιτριγυρισμένη από ατσάλινους τοίχους,                                                                                                           παρατηρώ για
τελευταία φορά.
Και βλέπω έναν μακρύ κλοιό ανταρτών να περικυκλώνει την παραλία.
Μετά μια κόκκινη κάπα στο κέντρο.
Που κυματίζει, ανεμίζει, ξεδιπλώνεται.

Μετάφραση από τα ιταλικά: Αγγελική Πηλίγκου & Βαλέρια Πολύζου
Τεφλόν, τχ. 11, 2014

(con il latte)

итальянский | Cristina Ali Farah

Viene in sandali stamani
contro spine e rocce infide per caviglie delicate
stretto in seno la tua mamma porta burro e carne secca
Sulla via la vecchia acacia, si riposa alla sua ombra
Non tacere mia creatura
sta venendo a liberare la tua lingua intorpidita
Ora amore sta vagando
tra le aiuole e i marciapiedi
si riposa sull’asfalto, mentre cerca la tua voce
Ma le sfugge dalla bocca, scivolando tra i canini

con il latte scrivo il tuo nome
con il latte

Bevo succo di cammella
scorre a fiotti dalla gola bianco denso come inchiostro
Stretta in pugno la mia spada, taglio d'agave foglie e lamine
per avere fibra abbondante.
Non disfare la mia trama, fuoco e fumo i suoi ricami
Madre mia, sono il tuo miele
la mia voce ti consoli e lambisca la tua pena
Verso liquidi latte e lacrime sopra juta e stoffa vergine
Ho ingannato il carceriere e ingoiato la sua lingua
Burro sciolto carne e sangue per scolpire il mio sgomento

Scrivo il tuo nome con il latte
scrivo

© Cristina Ali Farah
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

(ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ)

греческий

Έρχεται με σανδάλια αυτό το πρωί
παρά τ’ αγκάθια και τα επικίνδυνα για ντελικάτους αστραγάλους βράχια
σφιχτά στο στήθος η μαμά σου κουβαλάει βούτυρο και ξερό κρέας
Στον δρόμο η παλιά ακακία, ξαποσταίνει στη σκιά της
Μη σιωπάς μωρό μου
έρχεται να ελευθερώσει τη μουδιασμένη γλώσσα σου
Τώρα αγάπη μου περιπλανιέται
ανάμεσα σε χορτάρια και πεζοδρόμια
ξαποσταίνει στην άσφαλτο αναζητώντας τη φωνή σου
Μα της ξεφεύγει απ’ το στόμα γλιστρώντας ανάμεσα στους κυνόδοντες

με το γάλα γράφω τ’ όνομά σου
με το γάλα

Πίνω χυμό καμήλας
κυλάει απ’ τον λαιμό λευκός παχύς σα μελάνι
Σφιχτό στη γροθιά το σπαθί μου, κόβω από αγαύη φύλλα και ελάσματα
για να έχω άφθονες ίνες.
Μην ξηλώνεις το νήμα της ιστορίας μου, φωτιά και καπνός οι υφάνσεις της
Μητέρα μου, είμαι το μέλι σου
η φωνή μου ας σ’ ανακουφίζει κι ας απαλύνει τον πόνο σου
Χέω υγρά γάλα και δάκρυα σε παρθένο πανί από γιούτα
Ξεγέλασα τον φρουρό και κατάπια τη γλώσσα του
Λιωμένο βούτυρο κρέας και αίμα για να σμιλέψω τον τρόμο μου

Γράφω τ’ όνομά σου με το γάλα
γράφω

Μετάφραση από τα ιταλικά: Αγγελική Πηλίγκου & Βαλέρια Πολύζου
Τεφλόν, τχ. 11, 2014

Strappo

итальянский | Cristina Ali Farah

Nel gruppo di donne
Sono di madre europea
questo mi distingue

Un’adolescente snodata
Sulla sabbia, in mezzo alle coetanee
cado giù in spaccata
Attenta che ti strappi
Goccerai sangue
Ceeb

Non troverò marito
Non sono pura, chiusa, bella
Quelle piccole labbra pendenti
sono brutte
Caado

Idil così orgogliosa
al centro di tutti
Le gambe immobili
un fiore sul pube
un abito largo

Sarò mai presa anch’io dai venti?
Aliti insani che risalendo le viscere
Mi penetreranno i pensieri?
Insetti prenderanno la mia mente?
Un segno sul corpo
mi scompenserà?

Ci laviamo con le altre donne
I miei figli sono i loro figli
Voglio tenere insieme tutti i pezzi
Indossare l’abito con le altre
Senza di loro, vecchie e adolescenti,
storpie e bellissime, bianche e nere,
io non esisto
Sono donna finché loro esistono


Ceeb: vergogna
Caado: in somalo questo termine ha
significati differenti. Indica infatti una consuetudine,
una tradizione ma anche un carattere o comportamento
e infine la mestruazione, il sangue mestruale.

© Cristina Ali Farah
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

ΣΧΙΣΙΜΟ

греческий

Στην ομάδα των γυναικών
Είμαι από μάνα ευρωπαία
αυτό με ξεχωρίζει

Μια έφηβη ευλύγιστη
Στην άμμο, ανάμεσα στις συνομήλικες
πέφτω κάτω σε σπαγγάτ
Πρόσεχε, θα σχιστείς
Θα στάξεις αίμα
Εέμπ

Δεν θα βρω άντρα
Δεν είμαι αγνή, κλειστή, όμορφη
Αυτά τα μικρά κρεμασμένα χείλη
είναι άσχημα
Ααντό

Ιντίλ, τόσο περήφανη
στο κέντρο όλων
Πόδια ακίνητα
ένα λουλούδι στο εφήβαιο
ένα φαρδύ φόρεμα

Θα με πάρουν ποτέ κι εμένα οι άνεμοι;
Νοσηρές ανάσες που ανακατεύουν τα σπλάχνα
Θα διεισδύσουν στις σκέψεις μου;
Έντομα θα μου πάρουν το μυαλό;
Ένα σημάδι στο σώμα
θα με αχρηστέψει;

Πλενόμαστε μαζί με τις άλλες γυναίκες
Παιδιά μου είναι τα παιδιά τους
Θέλω να κρατήσω όλα τα κομμάτια μαζί
Να φορέσω το φόρεμα μαζί τους
Χωρίς αυτές, γριές και έφηβες,
Σακατεμένες και όμορφες, λευκές και μαύρες,
εγώ δεν υπάρχω
Είμαι γυναίκα μόνο όσο υπάρχουν αυτές.


Εέμπ: Ντροπή (σομαλικά).
Ααντό: Στα σομαλικά αυτός ο όρος έχει διάφορες ερμηνείες. Δηλώνει ουσιαστικά ένα έθιμο, μια παράδοση, αλλά και έναν χαρακτήρα ή συμπεριφορά και, τέλος, την
περίοδο, το αίμα της περιόδου.

Μετάφραση από τα ιταλικά: Αγγελική Πηλίγκου & Βαλέρια Πολύζου
Τεφλόν, τχ. 11, 2014

[Mi hai vista correre tra i girasoli stanotte...]

итальянский | Cristina Ali Farah

Mi hai vista correre tra i girasoli stanotte
il volto raccolto a coppa e le braccia arse
Corolle e gambi come guardie a presidio
dondolano schiaffeggiandomi d’ogni lato

Trovami una radura ch’io possa riposare
le ginocchia gonfie e distendere il ventre molle
nell’humus. La via lattea mi restituisca
memoria di cinque figli lasciati in ostaggio.

Sento la tua voce e mi ridesto, ghiaccio
e sale nei panni umidi, rugiada sulla pelle
Svapora smarrito il terrore notturno
e salto la frontiera, impazzita di luce

© Cristina Ali Farah
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

[ΜΕ ΕΙΔΕΣ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΑΠΟΨΕ ΜΕΣ ΣΤΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ…]

греческий

Με είδες να τρέχω απόψε μες στα ηλιοτρόπια
το πρόσωπο γερμένο και τα χέρια ξερά
Πέταλα και μίσχοι σαν επόπτες φρουροί
λικνίζονται χαστουκίζοντάς με από παντού

Βρες μου ένα ξέφωτο για να ξαποστάσω
τα πρησμένα γόνατα και να τεντώσω τη βρεγμένη μου κοιλιά
στο χώμα. O γαλαξίας ας μου ξαναδώσει
την ανάμνηση των πέντε παιδιών μου που κρατήθηκαν όμηροι.

Ακούω τη φωνή σου και ξυπνώ, πάγος
κι αλάτι σε ρούχα υγρά, πρωινή δροσιά στο δέρμα
Εξατμίζεται και φεύγει ο βραδινός τρόμος
Και πηδάω τα σύνορα, τρελαμένη από φως

Μετάφραση από τα ιταλικά: Αγγελική Πηλίγκου & Βαλέρια Πολύζου
Τεφλόν, τχ. 11, 2014

[sono noci che non si sciolgono...]

итальянский | Cristina Ali Farah

sono noci che non si sciolgono
le tue parole, groppi in gola
che prolungano contese e liti

Attraversato il mare, troverai solo
biscotti e frutta
ove si ergeva il tuo obelisco

Io raccoglierò fiori di schiuma sulla battigia
bianchi e rigidi come ossa e mura
Fai che non mi portino il corpo tuo smembrato
monolite circoncisa, testa torace tibia

resta una cicatrice, aperta nel cemento
tracciata e cancellata di fronte alle colonie
la stele nella stiva, il mare brulicante

© Cristina Ali Farah
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

[ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΙΩΝΟΥΝ…]

греческий

είναι καρποί που δεν λιώνουν
τα λόγια σου, κόμποι στον λαιμό
που παρατείνουν τσακωμούς και διαφωνίες

Αφού διασχίσεις τη θάλασσα, θα βρεις μόνο
μπισκότα και φρούτα
εκεί όπου ορθωνόταν ο οβελίσκος σου

Θα μαζεύω λουλούδια από αφρό στην ακτή
λευκά και άκαμπτα σαν οστά και τείχη
Φρόντισε να μη μου φέρουν το σώμα σου διαμελισμένο
περιτετμημένο μονόλιθο, κεφάλι θώρακα κνήμη

μένει μόνο μια πληγή, ανοιχτή στο τσιμέντο
χαραγμένη και σβησμένη απέναντι απ’ τις αποικίες
η ταφόπλακα στο αμπάρι, η άγρια θάλασσα

Μετάφραση από τα ιταλικά: Αγγελική Πηλίγκου & Βαλέρια Πολύζου
Τεφλόν, τχ. 11, 2014