Belkis Sonia Philonenko, Pascale Gisselbrecht, Reha Yünlüel
французский
amorti
biletimi,
kör bir piyangocunun
titreyen ellerinden çekiyorum
savrulmuş hayâtıma bir amorti vursa
bu, en büyük ikrâmiye bana!
sen'lerden örülmüş bir duvarın kenarından yürüyorum
sen'lerden örülmüş o duvara tutunarak
yalnızlıklardan kaçıyorum güyâ
yalnızlıklarıma birer dâvetîye gönderirken
ben o sen'leri bölüyorum
o sen'ler beni
bölük pörçük hayatımı
iliklemeye çalışıyorum beceriksiz ellerimle!
yamalı bir kum torbasına dönmüşüm
kendimi dövmekten geliyorum
bir iş dönüşü saati
yorgunum, bitkinim
dargınım kendime!
cevapları kendi içinde saklı sorguların
binlerce soruya gebe bakışlarında
bir sümüklüböceğin kabuğunu sürüklediği çaresizlikte
yediyorum kendimi
bir kaplumbağanın "evim" dediği heyecanda
taşıyamıyorum artık bedenimi!
kendimi ispiyonluyorum
bir câsûsun kurşuna dizilme hakkını
görebilmek için kendimde
terâzî burcundan gündönümlerinde
akşamdan kalma yorgun bir gündüzün sarhoşluğu,
kazandığı savaşlardan topladığı madalyaları
ağlayarak sayan bir askerin gölgesiyim
ahh!
göz özü görmeyen bir havada
fâreli köyün kavalcısını arıyorum:
ömrümün kalan kısmına hükümlü
peşînâtsız dört taksit sudan ucuz üç kuruşluk acılarımı
dökmesi için denize!
Из: Katedralden Düşen Kuş
ISTANBUL: Virtüel, 2000
ISBN: 975-96720-4-9
Аудиопроизводство: Hans-Pascal Blanchard
le gros lot
je tire un billet de loterie
à la main tremblante
d'un vendeur aveugle
si je l’amortis
pour ma vie perdue
j’aurai tiré le gros lot
je marche le long d'un mur maçonné de toi
en me tenant à lui maçonné de toi
je m'évade de la solitude, je crois
quand je lui envoie une invitation
je fragmente ces "toi"
que me fragmentent, moi
j'essaie de boutonner ma vie rapetassée
de mes mains maladroites
je suis comme un sac de sable rapiécé
je reviens de me battre
à l'heure de pointe
je suis fatigué, épuisé
je m’en veux à moi-même !
dans le regard enceint de milliers de questions
les réponses sont enfouies en elles
je me tire moi-même en désespoir
comme l'escargot tire sa coquille
je ne sais pas porter mon corps
comme la tortue heureuse en sa maison
je m'espionne moi-même
pour avoir le droit d’être fusillé
comme espion
dans l'équinoxe de la balance
je suis l'ivresse d'un jour à la gueule de bois
je suis l'ombre d'un soldat
qui compte en pleurant ses médailles
moissonnées dans les guerres remportées
oh!
par temps de brouillard
je cherche le joueur de flûte du village aux rats :
pour qu'il jette à la mer mes peines de quat’sous,
bon marché, payables en quat'fois sans avance
et condamnées à perpétuité