Rainer Kersten
немецкий
LUST
Te verslinden. Handenvol, monden.
Te bijten, zuigen, scheuren.
Zich te verzadigen, zich grommend te vergeten,
zich aan de gulzigheid te geven als een sneeuwvlok aan de zon.
Het vlees verlangt het, van de botten gerukt te worden,
de gaten schreeuwen erom: vul!
Alles dient gebruikt, zindert,
ongeduldig wachtend op zijn beurt, zich niet ontziend,
zich dringend op de voorgrond, zich.
Slaap verslaat tevredenheid als eeuwigheid het einde –
we drijven af weer, nacht en ontij tegemoet.
Из: De encyclopedie van de grote woorden
Amsterdam: Uitgeverij Cossee, 2005
Аудиопроизводство: Literaturwerkstatt Berlin, 2012
Lust
Zu verschlingen. Händevoll, Münder.
Zu beißen, zu saugen, zerfetzen.
Sich einzuverleiben, sich knurrend zu vergessen,
sich der Gier hinzugeben wie eine Schneeflocke der Sonne.
Das Fleisch schreit danach, von den Knochen gerissen zu werden,
alle Öffnungen flehen: Stopf mich!
Alles muss eingesetzt werden, erzittert,
ungeduldig, an die Reihe zu kommen, sich nicht schonend,
sich in den Vordergrund drängend, sich.
Schlaf übermannt Zufriedenheit wie Ewigkeit das Ende –
Wir treiben davon, Nacht und Unbill entgegen.