korytarz rzeczy w korytarzu
i pośpiech przy odjeździe pierwszym
i zwiędłe róże na cmentarzu
i jeszcze przepowiednia wierszem
znów upychanie do walizek
droga daleka i rzut oka
w lustro pod lustrem zaś ogryzek
suchy samotnych lat epoka
dziesięć lat wcześniej zaś rozmowa
to ona z nim jak siostra z bratem
coś sobie mówią jakieś słowa
w przelotnej chwili a poza tym
niebieskie kratki na tapecie
wszystkie rodzinnych świąt kryształy
doniczki dwie na parapecie
najmniejszy szczegół detal mały
nawet w pokojů lampy obie
nárty za szafą puf szuflada –
budząc się przypomina sobie
nocą i znowu w sen zapada