Rozalie Hirs

голландский

Nina Tarhan Mouravi

русский

een dag

vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen
op een landkaart getekend in handen vlammend
klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht
honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe
velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige
wolkeloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn
komen als zijderupsjes zich in duizenden meters
spinnende talen op grijsgroene moerbeibladen bedekt
met haartjes onthullende draden een verliefde zon
tegemoet komen zomaar zonder opdracht of regen
strekkende voelsprieten even een aanraking
van uitslaande vleugels naar wat is (een dag)

waar komen vlinders vandaan die invasie van lentelijke
lichtgevoeligheid ondragelijk bijna witte vleugels
gespikkeld uit een droom ontwaakte nacht zo vroeg
een hand vol ochtenddauw gedronken van glanzende
grassprieten en enige uren die klonken als zware klokken
in een dorp tussen niet gespecificeerde bergen
waar mensen wonen ergens op aarde uit haar voegen
prei en uien oogsten appels in een gaard en bomen bloeien
druiven barsten voor rijping in roestvrijstalen tonnen
en straks een neus verleiden het verhemelte dan
over de tong gaan als voorproef op wie vannacht
in enige uren aanloop van opnieuw (een dag)

verschijnt in het raam een land van ijsvogels
dan kraken ijsbloemen op warme adem naar lippen
bewegen als herinneringen losgelaten haren langs wolken
niet door gespikkelde vlinders of de wind bezochte wegen
een huis de struik in een berm bevroren regenwater
verdwijnt aarde onder een witte in lichtstralen
verpakte glinsterende oppervlakte tekenen diezelfde
wolken van weer wat nevel voorbij de koude morgen
springen vlokjes het licht in een welving
van horizonnen laten vinger voor vinger schaduwen
glijden langs bomen wakker worden zich herhalen
woord voor woord een ademen (een dag)

© Rozalie Hirs
Из: Gestamelde werken
Amsterdam: Querido, 2012
ISBN: ISBN 978-90-214-4243-3
Аудиопроизводство: Haus für Poesie, 2018

день

очи летучие крыльев упругость свет проливает
на картографию линий руки пылая сна ни в одном
глазу ведь я же не о том задыхающаяся легкость
медовые знаки и пыльца живых маков синие
поля васильков как раскукленные головы
одноглазое безоблачное небо откуда являются
сны как шелковичные червячки выпрядающие
себя верстами наречия на серо-зеленых тутовых
листьях покрытых пушком раскрутка нити
навстречу влюбленному солнцу без принуждения
либо дождя простертые усики мгновенное прикосновение
распахивающихся крыльев к тому что есть (день)

откуда берутся бабочки нашествие вешней
светочувствительности почти невыносимой белизны
крылья в крапинку ночь пробудившаяся от грез
так рано напившись из пригоршни росы с глянцевитых
травинок и час за часом словно удары колокола
в деревне среди неконкретизированных гор где живут
люди где-то на земле собирают из растрескавшихся
швов лук и порей садовые яблоки цветут деревья
лопаются грозди чтобы выдерживаться в канистрах
из нержавеющей стали а там и искушать обоняние небо
затем катиться по языку намеком на кто этой ночью
час за часом приблизится снова (день)

возникает в окне страна зимородков и узоры
из инея трещат навстечу теплому дыханию губ
и словно воспоминания распускаются волосы вдоль
облаков вдоль дорог до которых еще не добрались
ветры и крапчатые бабочки дома куста замерзшей
дождевой воды на обочине и земля исчезает под белой
упакованной в лучи сверкающей поверхностью
и все те же облака теперь уже тумана за пределами
холодного утра и вспыхнувшие пылинки волны
горизонтов палец за пальцем приводят тени
в движение вдоль деревьев пробуждение повторение
слова за словом дыхание (день)

Перевела на русский язык Nina Tarhan Mouravi