Michael Davitt

ирландский

Barbara Köhler

немецкий

An Díbeartach

Tháinig is d’imigh fir an bhruscair.
Táim im luí ar thaobh sráide
faoin mbáisteach ag bogadh sall is anall
ar mo bholg plaisteach sa ghaoith.
Tá máilín cruinn súchaite tae
greamaithe dem chléibh,
cárta poist de thráigh aislingiúil dem thóin.
Dá bhféadfainn breith ar mo hata
atá caite i mbéal geata
ní bheifeá ag sá do shúl
chomh sotalach síos i m’anam dorcha,
tusa a bhfuil do hata geal miotail
fáiscthe anuas go dlúth ar do cheann.

© Michael Davitt
Из: An Tost A Scagadh
Dublin: Coiscéim , 1993

Der Verworfne

Die Müllmänner kamen und gingen.

Ich liege im Rinnstein im Regen

kollere ich her und hin

auf meinem Plastikbauch im Wind.

An die Brust ein rundes gebrauchtes

Teebeutelchen gepresst,

eine Postkarte mit Traumstrand am Arsch.

Käm ich doch bloß an meinen Deckel

den’s in den Torweg geweht hat

du würdest nicht so von oben herab

mir in die dunkle Seele starren,

du mit dem metallglänzenden Hut

so tief in die Stirn gedrückt.

Übersetzt von Barbara Köhler