Boris Chersonskij
русский
BARBARA RADZIWIL'S LIVEJOURNAL (2)
Я стаяла з ключамі
на ганку вялізнага дома,
я здавала каморы і клеці
яго аканомам.
Калі ён увайшоў,
мяне як абдало варам.
А ён сказаў,
што чорнае мне да твару.
Я ня мела чым дыхаць,
нібы на высокіх стромах,
ледзь адказвала пра надвор’е
й агульных знаёмых.
Крумкачы кахаліся ў нішах
і каркалі звонка.
А ён сказаў,
што ў яго дома хворая жонка.
Я выходзіла вонкі
й бязмэтна блукала ў парку,
раптам страчвала сон
і чытала начамі Пэтрарку.
Мне было яшчэ да Раства насіць
жалобу па мужы,
А ён сказаў,
што я пекная, і падарыў ружу.
Я ня чула, аб чым разважаў
за абедам пробашч,
я баялася ўзьняць вочы
і клала далонь побач.
У шыбы пяшчотна грукалі дзюбамі
крумкачы.
А ён сказаў,
каб не замыкала спальню ўначы.
Геранёны 1542 г.
Аудиопроизводство: PEN - Centre Belarus
BARBARA RADZIWIL'S LIVEJOURNAL (2)
Я стояла с ключами
Перед огромным домом,
Кладовки и клети сдавала
Его экономам.
Когда он вошел, меня
Как кипятком – по коже.
А он сказал,
Что в трауре я моложе.
Воздух загустевал
В гортани – комом.
А я – о погоде и
Приветы общим знакомым.
Вороны спаривались в нишах,
Звонко грая.
А он сказал, что у него
Дома – жена больная.
А я выходила из дома
И бесцельно блуждала по парку,
Временами теряла сон
И ночью читала Петрарку.
Я должна была до Рождества
Траур по мужу блюсти,
А он подарил мне розу, и роза
Продолжает цвести.
Прелат рассуждал за обедом,
Но я ему не внимала,
Ладонь положила рядом,
А взгляда – не поднимала.
Вороны в окна стучали клювами,
Неугомонный грай.
А он сказал – двери в спальню
Ночью не запирай.
Геранёны 1542 г.
Интернет-журнал TextOnly, вып. 29 (2’09)
http://www.textonly.ru/mood/?issue=29&article=29946(отрывки из интернет дневника barbara_r)