Maryja Martysievich

белорусский

Martina Jakobson

немецкий

BARBARA RADZIWIL'S LIVEJOURNAL (5)

Ну вось і ўсё – сякера пры камлі.
Па жылах разьліваецца атрута.
Мне роспачна, нібыта на зямлі
ля кожнага прысаду вяне рута.

Ля ложку  распачатае чытво -
адно недачытанае каханьне.
Сьвет – кніга, й крыўдна пакідаць яго,
спыніўшы на сярэдзіне чытаньне.

Цікава, ці наведаюць браты
хоць раз, калі пліта прыцісьне грудзі?
Бо ён, які ня прыйдзе да пліты,
на жаль, мяне ніколі не забудзе.

Ну вось і ўсё – Гасподзь націснуў Shift.
Далей – лягчэй. Больш не пужаюць мукі,
нібыта мама пры ўваходзе ў ліфт
абачліва бярэ з вазка на рукі.

І аўтабан, зіхоткі ад імжы,
Заблытвае дзясяткам вострых брамак.
– Прабачце, як даехаць да мяжы?
– Зьезд на Галгофу. Гродзенскі напрамак.

– Dzień dobry.
Rajska stzaż graniczna.
Proszę państwo przygotowić paszporty,
otwożyć je na zdjęciach.
– Мамачка, а чаму
яны кажуць “Дзень добры”?
Зараз жа цёмна і ноч.
– А ў іх, дачушка, заўсёды,
бы ўдзень, сьветла.

ракаў 8 траўня 1551 г.

© Maryja Martysievich
Аудиопроизводство: PEN - Centre Belarus

BARBARA RADZIWIL'S LIVEJOURNAL (5)

Das wär's dann. Die Streitaxt liegt nicht weit vom Stamm.
Das Gift in den Adern. In der Luft – Bedrohung.
Ich bin verzweifelt, als erfahre jedes Milligramm
Rosenblüten auf der Erde seine Veräußerung.

Das Buch indessen hat nur ein Haupt,
und selbst das hab ich noch nicht mal ausgelesen,
die Liebe , auch diese wartet darauf,
dass ich sie endgültig zur Seite lege.

Ganz gleich, ob sich Freunde am Herd versammeln,
du liegst mit zugeschnürter Brust danieder.
Sie werden kommen. Diesen Gefallen
machst du mir nicht, dennoch, du denkst an mich, hin und wieder.

Das wär's dann. Gott bediente – Shift.
Ist wohl besser so. Schluss mit dem ewigen Umgarnen.
So nimmt eine Mutter vor dem Eingang zum Lift
besorgt ihr Kind auf die Arme.

Die Straße gleißt frostig. Der Wald
wirft uns noch alle irgendwann um.
Sagen Sie, der Himmel, kommt der bald?
Fahr doch nach Golgatha. Dann bis Grodno – bis zur Aufforstung.

"Dzień dobry, Guten Tag ",
sagt der Grenzbeamte, " Pässe bereithalten,
hier ist der Grenzübergang,
und schon mal auf der richtigen Seite entfalten."

"Mutter, verstehst du, warum sagen die das
Dzień dobry? Wie soll man das verstehen?
Jetzt ist es dunkel und tiefe Nacht. "
"Töchterchen, weil es bei denen
immer hell ist – wie am Tag."

Krakau, 8. Mai 1551.

Übersetzung aus dem Weißrussischen: Martina Jakobson