Ard Posthuma
немецкий
BASHŌ II
Wij kennen de poëtische poëzie de gemene gevaren
Van maanziek en zangstem. Gebalsemde lucht is het,
Tenzij je er stenen van maakt die glanzen en pijn doen.
Jij, oude meester, sleep de stenen
Waar je een lijster mee dood gooit.
Jij sneed de wereld een beeld dat je naam draagt.
Zeventien stenen als pijlen een school doodse zangers.
Zie bij het water het spoort van de dichter
Op weg naar het binnenste sneeuwland. Zie hoe het water het uitwist
Hoe de man met de hoed het weer opschrijft
En water en voetstap bewaart, de vergane beweging steeds stilzet,
Zodat wat verdween er nog is als iets dat verdween.
Из: Het gezicht van het oog
Amsterdam: de Arbeiderspers, 1989
Аудиопроизводство: Der Hörverlag, 2002
BASHŌ II
Wir kennen die poetische Poesie, die gemeinen Gefahren
Von Mondsucht und Singstimme. Bloß balsamierte Luft,
Es sei denn, man macht daraus Steine, die glänzen und
schmerzen.
Du, alter Meister, hast die Steine geschliffen,
Mit denen man Lerchen zerschmettert.
Du schnittst aus der Welt ein Bild, das deinen Namen trägt.
Siebzehn Steine wie Pfeile, ein Schwarm stummer Sänger.
Schau, dort am Wasser, die Fußspur des Dichters
Auf dem Weg zum inneren Schneeland. Schau, wie das Wasser
sie löscht,
Wie der Mann mit dem Hut sie neu aufschreibt
Und Wasser und Fußstapfen aufhebt, verklungene Regungen
einfriert,
So daß, was verschwand, noch da ist als das, was verschwand.