Michaela Prinzinger
немецкий
Causa artis
3.
Μπορώ να σου πάρω τις λέξεις
είπε ο αέρας
όχι όμως και το νόημα.
Το φως όχι ακριβώς φως
όχι ακριβώς φωτεινό
λικνίζει ακανόνιστα σχήματα πάνω στους τοίχους.
Εύκολα πια θα μπορούσες να το περιγράψεις.
Έχεις πειστεί
(σε έχει πείσει)
ότι ‘οι δαίμονες που τρέχουν πίσω απ’ το χαρτί’
-ζαλίζοντάς σου έτσι αυθάδικα τη σκέψη-
είναι από γενναιόδωρα φιλάνθρωπο χέρι
κι έχεις διδάξει στο ξαναμμένο μέτωπό σου
ότι θα ‘ρχεται
θα ξανάρχεται
κοιτώντας –με βλέφαρα κλειστά κάτω απ’ το βλέμμα-
τον άδειο χώρο μέσα σου
ζητώντας χώρο από τον άδειο χώρο μέσα σου
ζητώντας σου σώμα.
Ο άνεμος υφαίνει το τίποτα απ’ το τίποτα- εμάς υφαίνει
Ζεστή η βροχή του απογεύματος γεμίζει το παράθυρο στάλες
Φύλλα αναδεύονται νωχελικά ζητώντας: αλλαγή
σημαίνοντας: η ενσάρκωση
Η στιγμή
-η ακριβώς κατάλληλη στιγμή-
ανάμεσα στο χρόνο τότε και στο χρόνο τώρα
δείχνει επιτέλους επαρκής
κάτι ανώνυμο
ανοιχτό
κάτι που μοιάζει
(μέσα στην ξαφνική βροχή)
με ευχαρίστηση
συγκατανεύει ακούσια
*
το ποίημα
-άλλοθι γι’ αυτόν τον ακατάστατο θόρυβο-
ανησυχεί:
φτιαγμένο από λέξεις
λέξεις μόνο.
(Από την υπό δημοσίευση συλλογή ‘Χλιδή’)
Аудиопроизводство: Literaturwerkstatt Berlin 2010
Causa artis
3.
Ich kann dir die Wörter nehmen
sagte der Wind
nicht aber den Sinn.
Das Licht nicht wirklich Licht
nicht wirklich licht
wirft zittrige Schemen an die Wand.
Ganz leicht könntest du es beschreiben.
Du bist überzeugt
(es hat dich überzeugt)
dass >die hinter dem Papier lauernden Dämonen<
- die deine Gedanken so dreist verwirren –
eine helfende Hand reichen, voll Großmut
und hinter deiner erhitzten Stirn reifte die Erkenntnis
dass es kommen wird
wiederkommen wird
scheinen wird – unter geschlossenen Lidern, doch offenen Auges –
in den leeren Raum in dir
Raum fordern wird aus dem leeren Raum in dir
von dir den Körper fordern wird.
Der Wind spinnt Nichts aus dem Nichts – so spinnt er auch uns
Warm bedeckt der Nachmittagsregen das Fenster mit Tropfen
Sanft strudelnde Blättern fordern: Wandel
bedeuten: die Inkarnation
Der Moment
- der tauglichste Moment –
zwischen der damaligen und der nunmehrigen Zeit
scheint hinreichend zu sein
etwas Namenloses
Schutzloses
etwas wie
Erleichterung
(inmitten von Regenböen)
ein unmerkliches Bejahen.
*
das Gedicht
- Rechtfertigung all dieses Wirbels –
bangt:
da gemacht aus Wörtern
Wörtern nur.