Hugo Claus

голландский

Yasuhiro Yotsumoto

японский

ENVOI

Mijn verzen staan nog wat te gapen.
Ik word dit nooit gewoon. Zij hebben hier lang
genoeg gewoond.
Genoeg. Ik stuur ze 't huis uit. ik wil niet wachten
tot hun tenen koud zijn.
Ongehinderd door hun onhelder misbaar  
wil ik het gegons van de zon horen
of dat van mijn hart, die verraderlijke spons die verhardt.

Mijn verzen neuken niet klassiek,
zij brabbelen ordinair of brallen al te nobel.
In de winter springen hun lippen,
in de lente liggen zij plat bij de eerste warmte,  
zij verzieken mijn zomer
en in de herfst ruiken zij naar vrouwen.

Genoeg. Nog twaalf regels lang op dit blad  
hou ik ze de hand boven het hoofd
en dan krijgen zij een schop in hun gat.
Ga elders drammen, rijmen van een cent,
elders beven voor twaalf lezers
en een snurkende recensent.

Ga nu, verzen, op jullie lichte voeten,  
jullie hebben niet hard getrapt op de oude aarde
waar de graven lachen als zij hun gasten zien,  
het ene lijk gestapeld op het andere.
Ga nu en wankel naar haar
die ik niet ken.

© De Bezige Bij & Hugo Claus
Из: Gedichten 1948-1993
Amsterdam: De Bezige Bij, 1994
Аудиопроизводство: Het Beschrijf, 2004

あばよ

我が詩語たちはあんぐり口を開いている。
見ているだけでも苛々してくる。奴らは長いことここに住んでいる。
もううんざりだ。どこかへ追っ払ってしまおう、連中の爪先が冷たくなるまで
待ってるなんてまっぴら御免だ。
これ以上奴らの乱痴気騒ぎに邪魔されないで
俺は太陽の唸り声を聴いていたい、
俺の心臓  ―すぐに硬くなるあの気まぐれなスポンジ― の響きに
耳を澄ましていたいのだ。

我が詩語らの振る舞いは古典的均整とはほど遠い。
下品極まる饒舌、気取りすぎた言葉遣い。
冬には口角泡を飛ばし
春には陽だまりにだらしなく寝そべって
夏には俺の人生を台無しにし
秋には女の匂いをぷんぷんさせる。

もうたくさんだ。このページの上できっかり12行後には
奴らの頭をしっかり押さえつけておいて
尻を蹴飛ばしてやろう。
とっととどっかへ失せやがれ、卑しい三文歌詞らめが。
十二人きりの読者と、鼾かいてる批評家の前で
震えていやがれ。

さあ、出て行くんだ、我が詩語どもよ、足取りも軽やかに、
お前らまだまだ地面の踏みしめ方が足りないよ
墓石まで笑っているじゃないか、お客様がおいでくださったっていうのに
死体の上にはまた別の誰かの死体、
ほら、もう行けって、よたよたと、俺のまだ見ぬ
女のもとへ。

Translated into Japanse by Yasuhiro Yotsumoto