Michaela Prinzinger
немецкий
HOME, SWEET HOME
Ζούμε σε χρόνο δανεικό από τις χήρες της Σρεμπρένιτσας
Καραβανάδες επιστρέφουν σε φέρετρα τυλιγμένα με τη γαλανόλευκη
Σπείρανε κάλυκες. Τους θέρισαν ρωσικά RPG
Έν’, δυο, εν’, δυο, ένα στο δόξα πατρί – παίζουμε στρατιωτάκια ακούνητα;
Τα όπλα σας είναι φαλλοί. Θα τα ευνουχίσουν ανήλικες μουσουλμάνες
Νοικοκυραίοι δακρύζουν σε απευθείας σύνδεση με το δελτίο ειδήσεων
Παπάδες στοιχισμένοι ψέλνουν την επιμνημόσυνη δέηση για τους βιαστές με τα κυανά κράνη - δεν υπάρχει μετάνοια γι’ αυτούς
Πολιτικοί στρώνουν τις φορεσιές τους
Ονειρεύονται γενοκτονίες με την ευγενική χορηγία της Texaco
It’s business as usual, baby!
Τα πατριωτικά λόγια μου προκαλούνε καύλες
Ελλάδα, σε βύζαξα, αλλά εσύ ποτέ δε με αγάπησες (όπως τα ναζί παιδιά σου)
Γι’ αυτό λέγε με ξένο
Είμαι η Μέδουσα, το καρατομημένο κεφάλι της μητριαρχίας
Είμαι ο γιος του Ρίντρα, προστάτης της οργής
Με έχει ευλογήσει ο Χριστός αυτοπροσώπως
Με μισούνε σαν κι αυτόν, τον άχρονο ξένο
Ναι, μιλάω σοβαρά, είμαι αυτός ο ξένος
Ο νούμερο ένα δημόσιος κίνδυνος
Είμαι το μαύρο χρώμα της εργασίας
Κατοικώ σε κάθε στιγμή της ιστορίας
Με πουλάνε στα φαρμακεία σε χάπια για τον φόβο
Είμαι ο ήλιος που καθρεφτίζεται στα όπλα των πρωτοκοσμικών
Με τα χέρια μου έχω ξεγεννήσει κάθε πολιτισμό
Μα πού βρίσκομαι εγώ σ’ αυτήν την μεταφορά;
Μένω πιστός στο πλευρό κάθε ελεύθερου σκοπευτή – τι δειλός
Είμαι ανήμπορος να σταματήσω τα πτώματα που συσσωρεύονται γύρω μου
Γεννάω πτώματα, γεννάω πτώματα. Ας με σταματήσει κάποιος
Από τους πόρους μου εκκρίνονται θάνατοι αμάχων
Κοροϊδεύω τη ζωή, την φτύνω, όταν γυρνάει την πλάτη
Της κλέβω τα adidas της, γιατί δεν είμαι κάποιος τυχαίος
Δε είμαι σαν κι αυτήν. Είμαι πριν από αυτήν
Μα πού είναι οι σύντροφοί μου;
Σε όλες τις μητροπόλεις
Σε όλες τις χώρες που ξεκινάνε με σίγμα
Μα που είναι οι σύντροφοί μου;
Οι σύντροφοί μου πεθαίνουν πριν την ώρα τους
Οι σύντροφοί μου εκτίουν άδικες ποινές
Οι σύντροφοί μου δολοφονούνται σε ορυχεία
Οι σύντροφοί μου γεμίζουν ομαδικούς τάφους
Οι σύντροφοί μου βασανίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης
Οι σύντροφοί μου πεθαίνουν εξαιτίας του χρόνου
Εφιάλτες ξεμοναχιάζουν τα όνειρά μου
Ονειρεύτηκα παιδιά να πετάνε πέτρες σε τεθωρακισμένα
Παιδιά ζωσμένα με εκρηκτικά
Παιδιά να παίζουνε κρυφτό κάτω από τους προβολείς των ελικοπτέρων
Στρατιώτες με την γαλανόλευκη στο μπράτσο τα σημάδευαν με αυτόματα
Όχι, όχι τα παιδιά, φώναζα
Τα παιδιά δεν είναι το μέλλον, είναι το παρελθόν όλων μας
Τα παιδιά έχουν μολυνθεί από το χρόνο, μου απάντησαν
Είναι αργά πια γι’ αυτά
Ελλάδα, Ελλάδα, Ελλάδα, μπάσταρδοι, έχω ξοφλήσει πια με σας, μπάσταρδοι
Πυροβολισμός
Πυροβολισμός
Πυροβολισμός
Из: Γκρόζνι
Αθήνα
Аудиопроизводство: Literaturwerkstatt Berlin 2010
HOME, SWEET HOME
Wir leben in einer Zeit, geliehen von den Witwen von Srebrenica
Eingesargt kehren Landser zurück, in die blauweiße Fahne gehüllt
Patronen haben sie gesät. Russische RPGs haben sie niedergemäht
Eins-zwei, eins-zwei, eins mitten in die Stirn – spielen wir Der Kaiser
schickt Soldaten aus?
Phalusse sind eure Waffen, entmannt von minderjährigen Muslimas
Familienväter weinen, live zugeschaltet, in der MEGA-Tagesschau
Popen in Reih und Glied singen das Totengedenken für die
Vergewaltiger mit den blauen Helmen – für sie gibt's keine Reue
Politiker streichen ihre Uniformen glatt
Erträumen Völkermorde mit freundlicher Unterstützung von Texaco
It's business as usual, baby!
Vaterländische Worte machen mich scharf
Hellas, hab dich genährt, doch du hast mich nie geliebt (so wie deine
Nazikinder)
Drum nenn mich Fremder
Bin die Medusa, das abgeschlagene Haupt der Matriarchie
Bin Rintrahs Sohn, Schutzherr des Zorns
Bin gesegnet von Christus' eigener Hand
Bin verhasst wie er, der zeitlose Fremde
Ja, ich mein's ernst, dieser Fremde bin ich
Gefahr Nummer eins für die Öffentlichkeit
Bin das Schwarz der Arbeit
Bewohne jeden Moment der Geschichte
Werde verkauft in Apothekern als Pille gegen die Angst
Bin die Sonne die sich spiegelt in den Waffen der Ersten Welt
Geburtshelfer bin ich jeder Kultur
Aber wo find ich mich wieder in dieser Metapher?
Bin getreu an der Seite eines jedes Heckenschützen – wie hinterhältig!
Kann das Wachsen der Leichenberge nicht mehr verhindern
Bringe Leichen hervor, immer nur Leichen. So haltet mich doch endlich auf!
Aus meinen Poren fließt der Tod der Zivilisten
Verarsche das Leben, spuck es an, wenn's mir den Rücken zukehrt
Klau ihm die Adidas, denn ich bin was Besonderes
Bin nicht wie das Leben, bin älter als es
Doch wo sind sie, meine Genossen?
In allen Metropolen
In allen Ländern mit S
Doch wo sind sie, meine Genossen?
Meine Genossen, sie sterben vor ihrer Zeit
Meine Genossen, sie verbüßen Strafen zu Unrecht
Meine Genossen, sie werden ermordet im Steinbruch
Meine Genossen, sie liegen im Massengrab
Meine Genossen, sie werden gefoltert im KZ
Meine Genossen, sie sterben aufgrund der Zeit
Alpträume treiben meine Träume in die Enge
Sah Kinder im Traum, die warfen Steine auf Panzer
Kinder mit Sprengstoff gegürtet
Kinder, die Verstecken spielten unter Hubschrauberscheinwerfern
Soldaten mit der blauweißen Fahne im Arm zielten auf sie mit MPs
Nicht, nicht die Kinder, schrie ich
Die Kinder sind nicht die Zukunft, sie sind unser aller Vergangenheit
Die Kinder sind infiziert durch die Zeit, entgegneten sie
Für sie ist es zu spät
Hellas, Hellas, Hellas, ihr Bastarde, mit euch bin ich fertig, ihr Bastarde
Feuer
Feuer
Feuer