Jazra Khaleed

греческий

ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ

Το μεσημέρι είναι ζεστό. Με ακρωτηριάζει
Έχω να φάω δύο μέρες. Εγκυμονώ μια καταιγίδα
Στη γειτονιά μου δεν παίζουνε παιδιά
Οι εραστές φορούν καπέλα τζόκεϊ
Είναι επίπεδοι. Όπως και τα φιλιά τους
Είναι ατσαλάκωτοι
Περπατούν στους δρόμους με τους αγκώνες σε πλήρη έκταση
Στη γειτονιά μου τα γεγονότα είναι κολλημένα στους τοίχους
Η ευτυχία σαπίζει σαν σφαίρα στο στομάχι μπάτσου
Στο σφαγείο της καθημερινότητας εγώ πουλάω μπαλτάδες
Γράφω ένα ποίημα κάθε φορά που πηγαίνω από το σπίτι μου στο μετρό
Αναμένω μια συγκίνηση

© Jazra Khaleed
Из: Γκρόζνι
Αθήνα
Аудиопроизводство: Literaturwerkstatt Berlin 2011

طبيعة صامتة

شمسُ الظهيرةِ حارةٌ تشُلُّ أعضائي
مرَّ يومانِ منذُ أن أكلتُ آخرَ مرة. أحملُ في داخلي عاصفةُ
لايلعبُ الأطفالُ في حيي
ولا يرتدي العشاق الخُوَذ
عشاقٌ سطحيون. غير متجعدين
كقُبُلاتهم
يمشونَ في الشوارعِ مستعرضينَ عضلاتِهم
تعلَّقُ نشراتُ الأخبارِ على جدران حيي
و يتقيحُ الفرحُ كرصاصةٍ في أحشاءِ شرطي
أما عن نفسي, فأنا أبيع السكاكينَ في مسلخِ الحياة اليومية
بانتظارِ لمسةٍ من حنان

translated by Mohammed Kadalah and Peter Constantine