POSTLUDIUM

Γεμάτος ρήματα λειψά,
λεξιφανής εδώ καταλήγω

Και πώς αλλιώς
τα δίχτυα τα δικά σου ν' αποφύγω,
πού να κρυφτώ καλύτερα
και πού να καταφύγω
παρά στου απατηλού σου κράτους την πυγμή

Οθόνη γκρίζα εσύ,
στις νεύσεις σου υποτακτικός,
στων εντολών σου την ευσπλαχνική ηδονή
έχω σκορπίσει αυτά που σ' άλλες αγκαλιές
βλάστησαν, άνθισαν, και δέσανε καρπό

Τώρα στην εύνοιά σου αφήνομαι,
στο έλεος το φιλάνθρωπο των πλήκτρων,
στα όσα ανυπόκριτα
τ' άσαρκα μέλη σου γεννούν
φτύνοντας φως απ' το αποτρόπαιο σκότος -
πριν καταλύσω εδώ

Στης μνήμης σου την ηλεκτρονική αθανασία

© KOSTAS KOUTSOURELIS
Аудиопроизводство: 2001 M. Mechner, literaturWERKstatt berlin

POSTLUDIUM

Voll schwacher Wörter,
ende ich hier als Wort

Wie sonst
sollte ich deinen Netzen ausweichen,
wo mich besser verbergen
und wohin mich fliehen
als in die Faust deines trügerischen Reichs

Du grauer Bildschirm,
deinem Nicken bin ich nun ergeben,
in der barmherzigen Wollust deiner Befehle
hab ich all das verstreut, was in anderen Armen
ersproß, erblühte und zur Frucht reifte

Nun überlasse ich mich deinem Wohlwollen,
dem Mitleid und Erbarmen deiner Tasten,
allem, was unverlogen
deine dürren Glieder hervorbringen,
Licht aus der gemeinen Finsternis spuckend –
bevor ich mich hier niederlasse

In der Unsterblichkeit deines Speichers

Aus dem Griechischen ins Deutsche übertragen von Kostas Koutsourelis & Michaela Prinzinger



© 2001 Kostas Koutsourelis & Michaela Prinzinger