Greágóir Ó Dúill

ирландский

Monika Rinck

немецкий

Téip Cheoil i Sceach Shléibhe

Ar bhóthar an phortaigh, snaidhmthe i sceach aitinne,
Eitlíonn an téip, ag imeacht léi sa ghaoth,
Líonann le haer gan ceol a ghabháil a thuigim,
Síneann chun gluaisteáin ag iarraidh déirc na cluaise,
Bolgann, iarrann seoladh,
Impionnn guth.

Ní stróiceann, ní stríocann,
Líne dhonn ag drithliú, ina ribín aerach earraigh,
Tamall ag ligean uirthi gur mionbhrainse í,
Ní héalú go camouflage.
Bruscar atá inti, a d’imigh ó mhaith,
Níor oir – ró-statach – don ghléas nua, don cheol reatha.

Acra ná inneall níl ann lena seinnt,
Is tiocfaidh an ghrian, an sioc,
Agus ídeoidh an aimsir í.

Tiocfaidh lá éigin,
Is bainfidh mé go foighdeach den sceach de shiosúr í,
Crapfaidh mé i mo phóca í, cuirfidh le tine,
Agus beidh bua ag slacht mar is dual.

© Greágóir Ó Dúill

Ein Tonband an einem Dornenbusch in den Bergen

Verfangen im Stechginster an der Straße ins Moor
Fliegt ein Tonband, ergibt sich dem Wind,
Füllt sich mit Luft, bleibt stumm für mich und ohne Musik
Dehnt sich zu einem Auto hin, das Erbarmen eines Ohres zu erlangen,
Wölbt sich weiter, versucht sich ganz zu lösen,
Erbittet eine Stimme.

Es reisst nicht ab, es gibt nicht nach
Braunfunkelnde Strippe, ahnungsvolles Frühlingsband
Eine Weile war es ganz den Zweigen anverwandelt
In Ähnlichkeit gehüllt, geschützt durch Camouflage.
Müll ist es, zu nichts mehr zu gebrauchen
Passte nicht - zu statisch - zur neuen Technologie,
Zur jetzigen Musik.

Da ist keine Maschine mehr, die ihm Töne entlockt
Und Sonne wird kommen und Frost
Verwittern wird es, mit der Zeit.

Es kommt der Tag, da werd' ich es, in aller Ruhe,
Von dem Busch entfernen und in die Tasche
Zu der Schere tun, und es zum Feuer bringen.
Damit Ordnung herrscht, ganz wie es sich gehört.

Übersetzt von Monika Rinck