Έρχεται με σανδάλια αυτό το πρωί
παρά τ’ αγκάθια και τα επικίνδυνα για ντελικάτους αστραγάλους βράχια
σφιχτά στο στήθος η μαμά σου κουβαλάει βούτυρο και ξερό κρέας
Στον δρόμο η παλιά ακακία, ξαποσταίνει στη σκιά της
Μη σιωπάς μωρό μου
έρχεται να ελευθερώσει τη μουδιασμένη γλώσσα σου
Τώρα αγάπη μου περιπλανιέται
ανάμεσα σε χορτάρια και πεζοδρόμια
ξαποσταίνει στην άσφαλτο αναζητώντας τη φωνή σου
Μα της ξεφεύγει απ’ το στόμα γλιστρώντας ανάμεσα στους κυνόδοντες

με το γάλα γράφω τ’ όνομά σου
με το γάλα

Πίνω χυμό καμήλας
κυλάει απ’ τον λαιμό λευκός παχύς σα μελάνι
Σφιχτό στη γροθιά το σπαθί μου, κόβω από αγαύη φύλλα και ελάσματα
για να έχω άφθονες ίνες.
Μην ξηλώνεις το νήμα της ιστορίας μου, φωτιά και καπνός οι υφάνσεις της
Μητέρα μου, είμαι το μέλι σου
η φωνή μου ας σ’ ανακουφίζει κι ας απαλύνει τον πόνο σου
Χέω υγρά γάλα και δάκρυα σε παρθένο πανί από γιούτα
Ξεγέλασα τον φρουρό και κατάπια τη γλώσσα του
Λιωμένο βούτυρο κρέας και αίμα για να σμιλέψω τον τρόμο μου

Γράφω τ’ όνομά σου με το γάλα
γράφω