Reha Yünlüel

In der blutigen Zeile tausender Fragen

wischen die Antworten sich von selbst aus

bedrückt schleppen wir uns dahin

wie die Schnecke ihr Gehäuse schleppt

wir sind nicht imstande, unseren Körper zu tragen

wie die glückliche Schildkröte in ihrem Haus

in den Stürmen sind wir die Trunkenheit eines Katertages

wir sind der sieghafte Schatten des Soldaten

der weinend seine in den eroberten Höllen

geernteten Orden zählt

die Worte geraten ins Wanken

vor der mediatisierten und pornographischen Gleichgültigkeit wir wissen es

jenseits des Schwarzen Meeres in einem Sardinenbrand

die zertrampelten Bahnhöfe

von heute auf morgen werden sie zu Gräben

die Panzer hysterischen Hymnen folgend und vor Angst schwitzend sprechen von Friedensspuren

Namenlose doch Widmung tragende Kugeln

bleiben in unserer Sanduhr stecken

wir werden eure Panzer mitleidlos zerquetschen

wir werden eure Kanonen mit bloβen Händen erwürgen

und ihnen allen Rotz und Eiter ausspucken lassen seien Sie gewiss

durch unseren reinen Widerstand wir die Widerstandskämpfer

werden nicht mehr mit den Untergeordneten oder Ordonnanzen zu tun haben

Nun sind wir aus unseren Gräben heraus

wir werden euch nicht gewähren lassen

eine sogennante militärische Operation

das nennt man Krieg das nennt man Krieg

Hülsen hier Bomben dort

die in euren Händen zwischen euren Beinen unter euren Ärschen explodieren werden

wir werden den Brand nicht löschen

wir werden mitten in den Sardinenschwärmen fortschwimmen

es ist nämlich Krieg

nella sanguinosa linea migliaia di domande

le risposte si eludono da sé

ci trasciniamo affranti

come la chiocciola tira la sua conchiglia

non sappiamo portare il nostro corpo

come la tartaruga felice nella sua casa

nelle tempeste siamo l’ebbrezza

di un giorno da postumi della sbornia

siamo l’ombra vittoriosa del soldato

che piangendo conta le sue medaglie

strappate negli inferi accumulate

le parole si ribaltano davanti all’indifferenza dal vivo

mediatizzata e pornografica lo sappiamo

al di là del Mar Nero in un incendio di sardine

stazioni calpestate

dall’oggi al domani diventano trincee

i carri che accompagnano inni isterici

parlano di tracce di pace che trasudano paura

pallottole anonime ma con dedica

si bloccano nella nostra clessidra

schiacceremo i vostri carri senza pietà

strangoleremo i vostri cannoni a mani nude

e faremo loro sputare il moccio e tutto il fetore davvero

con la nostra resistenza noi i purissimi resistenti

non avremo a che fare con i sottoposti e con i piantoni

eccoci fuori dai nostri rifugi

non ci lasceremo capovolgere

da un cosiddetto intervento militare

si chiama guerra

proiettili e bombe a destra e a manca

vi esploderanno tra le mani le gambe i culi

non spegneremo l’incendio

non ce ne andremo mischiandoci

ai banchi di sardine

in guerra come in guerra

Në vijën e përgjakur të mijëra pyetjeve

Përgjigjet shmangen vetvetiu

Ne i heqim hapat zvarrë të dërrmuar

Siç tërheq kërmilli guaskën e tij

Ne nuk dimë ta mbartim trupin tonë

Ashtu si breshka që është e lumtur në shtëpinë e saj

Në shtrëngata ne jemi dalldia

E një dite me fytyrë të vrarë

Ne jemi hija ngadhënjimtare e ushtarit

Që i numëron duke qarë medaljet e tij

Të fituara në xhehnemet ku korri fitore

Fjalët zalisen drejtpërdrejt para indiferencës

Së mediatizuar dhe pornografike ne e njohim

Përtej Detit të Zi një zjarr që ka rënë te sardelet

Stacionet hekurudhore të shkelura

Brenda pak kohe bëhen transhé

Tanket duke ndjekur himne histerike

Flasin për gjurmët e paqes që djersin nga frika

Plumba anonimë por që mbajnë kushtime

Ngecin në oranën tonë

Ne i shtypim tanket tuaja pa mëshirë

Ne i mbytim topat tuaj duke ua zënë frymën me duar

Dhe i detyrojmë të pështyjnë qurrat dhe të gjitha poshtërsitë

Me anë të qëndresës sonë ne qëndrestarët

Nuk do të merremi me vartësit dhe me korrierët

Ja ku dolëm nga strehimet tona

Ne nuk do t’ju lëmë të bëni

Një të ashtuquajtur operacion ushtarak

Kjo quhet luftë kjo quhet luftë

Këndej gëzhoja, andej bomba

Që do të shpërthejnë në duart tuaja, midis këmbëve tuaja

Nën prapanicat tuaja ne nuk do ta shuajmë zjarrin që ka rënë

Ne do të nisemi duke u përzier

Me tufat e sardeleve

Kënaqu me atë që ke