Theodoros Chiotis (Θεόδωρος Χιώτης)
Παραβολή
6.
Δεδομένων των καταστροφών
στη βάση του λόφου
(εμείς πάντα ζούσαμε στην κορυφή)
στέλνουμε τα σώματά μας εκεί κάτω
τη στιγμή που δύει ο ήλιος
ελπίζοντας ότι εκείνη την ώρα οι απειλητικές ιστορίες της πόλης
θα πάψουν να επιδεικνύουν
σημάδια συγγένειας και ομοιότητας. Όμως,
σε ποιο σημείο πρέπει να επιμείνουμε
στην ακρίβεια των νευρώνων
και να σταματήσουμε να μιλάμε;
Η επαρκής ροή του θερμού αέρα μέσα στον θάλαμο
εξασφαλίζει ότι κεραμεικά σκεύη και καύσιμη ύλη
δεν έρχονται ποτέ σε επαφή.