Ifor ap Glyn

Es ist Brauch mit unserem Jüngsten,
Schlafsand in die Augen zu streuen, 
bevor er sie schließt,
den Schlaf von seinem Haar 
herab zu kämmen
und sanft über seine Stirn,
 
gute Nacht, Papa
gute Nacht ...
 
Ich lausche den Kindern, wie sie die Nacht einatmen,
die kleinen Köpfe unter einer Daunendecke,
an einem Ort, an den ich nicht folgen kann,
doch wenigstens kommen sie zurück;
die Sterne einer ewigen Nacht
spränkeln ihr Haar,
und ihre Gesichter sind wie Uhren
im Dämmerlicht des Raums...
 
Ihr Morgen ist unser Nachmittag,
und ihre Nachmittage werden uns zur Ruhe betten;
ein ruhiger Sonntag Nachmittag vielleicht,
wenn die Sonne durch die Jalousie eine schwarze Treppe an die Wand malt;
und die kleinen Fäuste
sind zu Händen herangewachsen,
die nun Schlafsand in meine geschlossenen Augen streuen,
und ihn herab kämmen durch mein meliertes Haar...
 
gute Nacht, Vater
gute Nacht ...

It’s a custom with my youngest 
To sprinkle “sleeping dust”
Over his eyes
Before closing them, 
combing the sleep down through his hair 
and tenderly over his forehead
 
Good night, Dad,
Good night…
 
I listen to our children breathing the night,
Their tiny heads under the covers
Gone somewhere where  we cannot follow
But at least they will return;
The stars of some eternal night
Speckle their hair
And their faces are like clocks
In the bedroom twilight.
 
Their morning is afternoon to us;
Their afternoon will see us settled for the night;
Some quiet Sunday perhaps
the sun through the blinds 
will raise its black ladder on my bedroom wall 
and the child fists 
will have become adult hands 
that will sprinkle the sleeping dust 
over my closed eyes
before combing it down through my peppered grey hair…
 
Good night, Dad,
Good night…

Mamy z najmłodszym synkiem taki zwyczaj,
że zanim zamknie oczy,
trzeba je posypać „piaskiem snu”;
najpierw sczesuję mu sen wzdłuż włosów
potem czule ścieram go z czoła
 
dobranoc, tato
dobranoc…
 
Słucham, jak dzieci spokojnie wdychają noc
z główkami ukrytymi pod pierzyną,
obecne gdzieś, gdzie nie możemy pójść za nimi,
lecz przynajmniej wiemy, że powrócą;
gwiazdy jakiejś nieskończonej nocy
wplatają im we włosy siwe pasma,
a ich okrągłe buzie w sypialnianym mroku
wyglądają jakby odmierzały czas…
 
Ich poranki są naszym popołudniem
a ich popołudnie ujrzy nasza porę snu;
może będzie to jakaś cicha niedziela po obiedzie, 
gdy słońce wpadające przez żaluzje 
postawi na ścianie czarną drabinę,
a te dziecinne piąstki
zmienione w dorosłe dłonie
posypią piaskiem snu moje zamknięte oczy
i przeczeszą palcami siwe pasma włosów…
 
Dobranoc, tato
dobranoc...

Det har blivit en ritual med min yngsta
att strö sömnsand
i hans ögon
innan jag stänger dem
och kammar sömnen genom håret,
ömt ner över pannan
 
God natt, pappa,
God natt …
 
Jag lyssnar på våra barn andas natten,
deras små huvuden under täckena
försvunna dit vi inte kan följa med,
men åtminstone återvänder de;
stjärnor från någon evig natt
fläckar deras hår
och ansiktena är som klockor
i sovrumsskymningen.
 
Deras morgon är eftermiddag för oss;
deras eftermiddag stoppar om oss till natten;
en tyst söndag kanske
solen genom persiennerna
lutar sin svarta stege mot min sovrumsvägg
och barnnävarna 
har blivit vuxna händer
som ska strö sömnsanden
över mina slutna ögon
innan det kammas genom mitt grånade hår …
 
God natt, pappa,
God natt.