Lies Van Gasse
een huis in de zon
een huis in de zon
hoge zon, warme terrassen. middag.
dikkopmeeuwen langs de daklijn. middag.
als schaduw die in een melkwitte lijn
over de gebouwen loopt. middag
als klokken die in een ballet over de daken rollen
middag. als een handvol knikkers
dat de herinnering aan lucht verzamelt
in de schoorsteenrand
op een loszittende pan
in het nestje dat een vogel maakt
hoge zon, en ik weet dat in de warmte
de dag nog niet verzacht wordt. middag
ligt als een sluier over een uitvergrote blokkendoos
middag. bedekt elk terras, en de brug, die
door duizend bollende tenten wordt gestut,
blijft onzichtbaar in haar zwijgen
elders spoelt een kind met geknakte handen
langs de kustlijn aan, of gaan zeventig
luchtdicht verpakte mannen op in vlammen
elders rollen knikkers van een dak,
wordt elke kras liefdevol bedekt
of speelt een dikkopmeeuw
met het groter en kleiner worden van zijn schaduw