Lucienne Stassaert
Afscheidsliedje
Afscheidsliedje
Er is een liedje
dat de tijd
doet keren
weet je nog hoe
nu dan hoe
nu dan hoe
wat een stem
geluk zou noemen
onverdraaglijk
helder klinkt
in het begin
en aan het begin
van het einde?
irgendwo
irgendwo
loopt de melodie
daarna
verloren
weet je nog hoe
nu dan hoe
nu dan hoe
ze tintelde
en pinkelde
tot je een belletje
hoorde rinkelen:
de liefde is op
de maat is vol -
Er blijft een stem
in een muziekdoos
achter
ze zegt niet hoe
zegt niet hoe lang
ze klem zit
en om het kistdeksel
te openen
weet je nog hoe
nu dan hoe
nu dan hoe
zal je een steen
moeten oplichten:
ik ben het, vader,
laat mij binnen
het geeft niet hoe
het geeft niet hoe