Anne Seidel

faces, I am sitting in a room, regularity of smiling

    (shimmering)

               in silent re-recorded nothing

impressions of a neurotic sleep, perhaps even

                                     of assuaged tiredness

dark summit              winter garden                  you’re asleep

             spaceonlyone-onlyone

                                   (nothing more calls)

into immanence

                                        khlebnikov weeps

           (arched            perhaps

                                     perhaps                   concave)

лица, I am sitting in a room, правилност на насмевнувањето

  (светкање)

               во тивкото резимирано ништо

отпечатоци на невротичен сон, можеби на веќе

                                           заситен умор

темен врв                        зимска градина                   спиеш

              простороединствен-единствен  

                                       (ништо веќе не повикува)

во иманентноста

                                                  хлебников плаче

(засводен             можеби

                                можеби             конкавен)