Kaan Koç
18:27
18:27
isa'yla tanışırdık ölmeden önce
oydu bu elleri veren de bana del-deşik
rolümü çalıp duruyor da şimdi, eh,
iyiyim - nasılsa
çarmıhın iki kolu da eşit
zeytin yollarında soyunup
denize baktım uzun süre
karanlığı anlamak için
kör ettim gözlerimi de
saat gece 3'ü geçe, elimde
koca bir bahçeden artan bir tespihle
kendimi göremeyişin
gemilerini öpüyorum
usandım tepelere çıkmaktan
rüzgarın bakire ağzına bunca yanaşıp
bıktım kuşlara düşüp durmaktan
keşke dedim, tastamam sükut için
kulaklarıma birer begonya soksam
ama ellerde kan gözde gece kulakta çın!
ateşimi kimseyle paylaşmayacağım