Vladimir Bošković 
Translator

on Lyrikline: 8 poems translated

from: grego to: sérvio

Original

Translation

HOME, SWEET HOME

grego | Jazra Khaleed

Ζούμε σε χρόνο δανεικό από τις χήρες της Σρεμπρένιτσας
Καραβανάδες επιστρέφουν σε φέρετρα τυλιγμένα με τη γαλανόλευκη
Σπείρανε κάλυκες. Τους θέρισαν ρωσικά RPG
Έν’, δυο, εν’, δυο, ένα στο δόξα πατρί – παίζουμε στρατιωτάκια ακούνητα;
Τα όπλα σας είναι φαλλοί. Θα τα ευνουχίσουν ανήλικες μουσουλμάνες
Νοικοκυραίοι δακρύζουν σε απευθείας σύνδεση με το δελτίο ειδήσεων
Παπάδες στοιχισμένοι ψέλνουν την επιμνημόσυνη δέηση για τους βιαστές με τα κυανά κράνη - δεν υπάρχει μετάνοια γι’ αυτούς
Πολιτικοί στρώνουν τις φορεσιές τους
Ονειρεύονται γενοκτονίες με την ευγενική χορηγία της Texaco
It’s business as usual, baby!
Τα πατριωτικά λόγια μου προκαλούνε καύλες
Ελλάδα, σε βύζαξα, αλλά εσύ ποτέ δε με αγάπησες (όπως τα ναζί παιδιά σου)
Γι’ αυτό λέγε με ξένο
Είμαι η Μέδουσα, το καρατομημένο κεφάλι της μητριαρχίας
Είμαι ο γιος του Ρίντρα, προστάτης της οργής
Με έχει ευλογήσει ο Χριστός αυτοπροσώπως
Με μισούνε σαν κι αυτόν, τον άχρονο ξένο
Ναι, μιλάω σοβαρά, είμαι αυτός ο ξένος
Ο νούμερο ένα δημόσιος κίνδυνος
Είμαι το μαύρο χρώμα της εργασίας
Κατοικώ σε κάθε στιγμή της ιστορίας
Με πουλάνε στα φαρμακεία σε χάπια για τον φόβο
Είμαι ο ήλιος που καθρεφτίζεται στα όπλα των πρωτοκοσμικών
Με τα χέρια μου έχω ξεγεννήσει κάθε πολιτισμό
Μα πού βρίσκομαι εγώ σ’ αυτήν την μεταφορά;  
Μένω πιστός στο πλευρό κάθε ελεύθερου σκοπευτή – τι δειλός
Είμαι ανήμπορος να σταματήσω τα πτώματα που συσσωρεύονται γύρω μου
Γεννάω πτώματα, γεννάω πτώματα. Ας με σταματήσει κάποιος
Από τους πόρους μου εκκρίνονται θάνατοι αμάχων
Κοροϊδεύω τη ζωή, την φτύνω, όταν γυρνάει την πλάτη
Της κλέβω τα adidas της, γιατί δεν είμαι κάποιος τυχαίος
Δε είμαι σαν κι αυτήν. Είμαι πριν από αυτήν
Μα πού είναι οι σύντροφοί μου;
Σε όλες τις μητροπόλεις
Σε όλες τις χώρες που ξεκινάνε με σίγμα
Μα που είναι οι σύντροφοί μου;
Οι σύντροφοί μου πεθαίνουν πριν την ώρα τους
Οι σύντροφοί μου εκτίουν άδικες ποινές
Οι σύντροφοί μου δολοφονούνται σε ορυχεία
Οι σύντροφοί μου γεμίζουν ομαδικούς τάφους
Οι σύντροφοί μου βασανίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης
Οι σύντροφοί μου πεθαίνουν εξαιτίας του χρόνου
Εφιάλτες ξεμοναχιάζουν τα όνειρά μου
Ονειρεύτηκα παιδιά να πετάνε πέτρες σε τεθωρακισμένα
Παιδιά ζωσμένα με εκρηκτικά
Παιδιά να παίζουνε κρυφτό κάτω από τους προβολείς των ελικοπτέρων
Στρατιώτες με την γαλανόλευκη στο μπράτσο τα σημάδευαν με αυτόματα
Όχι, όχι τα παιδιά, φώναζα
Τα παιδιά δεν είναι το μέλλον, είναι το παρελθόν όλων μας
Τα παιδιά έχουν μολυνθεί από το χρόνο, μου απάντησαν
Είναι αργά πια γι’ αυτά
Ελλάδα, Ελλάδα, Ελλάδα, μπάσταρδοι, έχω ξοφλήσει πια με σας, μπάσταρδοι
Πυροβολισμός
Πυροβολισμός
Πυροβολισμός

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

HOME, SWEET HOME

sérvio

Živimo u vremenu pozajmljenom od udovica Srebrenice
Oficiri se vraćaju u kovčezima umotanim u plavo-belu zastavu
Posejali su čaure. Pokosila su ih ruska RPG
Jen-dva, jen-dva, jen između očiju – hoćete li da se igramo nepomičnih vojnika?
Vaše oružje su falusi. Kastriraće ih maloletne muslimanke
Domaćinima naviru suze u direktnom prenosu za dnevnik na kanalu MEGA
Popovi za opkladu poju opelo silovateljima sa plavim
Šlemovima – za njih nema kajanja
Političari prostiru svečana odela
Sanjaju o genocidima sa ljubaznim donacijama Texaco-a
It’s business as usual, baby!
Od patriotskih reči se uvek napalim
Grčka, podojio sam te, ali ti me nikada nisi volela (kao svoju naci decu)
Zato me zovi strancem
Ja sam Meduza, dekapitovana glava matrijarhata
Ja sam Rindrin sin, zaštitnik gneva
Blagoslovio me je Hristos lično
Mrze me kao i njega, bezvremenog stranca
Da, ozbiljan sam, ja sam taj stranac
Javna opasnost broj jedan
Ja sam crna boja rada
Obitavam u svakom trenutku istorije
Prodaju me po apotekama u pilulama za strah
Ja sam sunce koje se ogleda na oružju prvog sveta
Svojim rukama porodio sam svaku civilizaciju
Ali gde sam ja u ovoj metafori?
Ostajem veran uz bok svakom slobodnom strelcu – kakva kukavica
Nemoćan sam da zaustavim leševe koji se gomilaju oko mene
Rađam leševe, rađam leševe. Neka me neko zaustavi
Od mojih prihoda se odobravaju smrti civila
Zezam se sa životom, pljujem ga, kad mi okrene leđa
Kradem mu patike, jer ja nisam bilo ko
Ja nisam kao on. Ja sam pre njega
Ali gde su moji drugovi?
U svim metropolama
U svim zemljama koje počinju na S
Ali gde su moji drugovi?
Moji drugovi umiru pre vremena
Moji drugovi izdržavaju nepravedne kazne
Moje drugove ubijaju u rudnicima
Moji drugovi ispunjavaju masovne grobnice
Moje drugove muče u koncentracionim logorima
Moji drugovi umiru od vremena
Noćne more odvode moje snove u stranu
Sanjao sam decu kako bacaju kamenje na marice
Decu opasanu eksplozivom
Decu koja se igraju žmurke ispod reflektora helikoptera
Vojnici sa plavo-belom zastavicom na mišici nanišanili su na njih automatima
Ne, ne decu, povikao sam
Deca nisu budućnost, ona su prošlost svih nas
Deca su zagađena vremenom, odgovorili su mi
Već je kasno za takve stvari
Grčka, Grčka, Grčka, kopilad, pukao sam više od vas, kopilad,
Pucanj
Pucanj
Pucanj

Prevod: Vladimir Bošković / Agon, Broj 11, Nov-Dec 2010

EMMHNA

grego | Jazra Khaleed

Μου λες:
«Στις ωοθήκες μου κρύβω
ρήματα,
γωνίες,
γλώσσες που στάζουν σπέρμα»
Εγώ κόβω τον κύκλο σου κάθετα,
γράφω ρίμες που μυρίζουν αίμα
Δε φτύνω ποίηση του δρόμου,
γεννάω λέξεις εραστές που ματώνουν
με το πέρασμα του χρόνου
Μαζί σου ζω την ποίηση σαν έμμηνη ρήση
Μετρώ τους στίχους σε φεγγάρια
Τα βράδια με πανσέληνο γράφω στα σκοτάδια
Την άμπωτη προσμένω λέξεις να γεννήσει
Το έμβολο εν κινήσει,
τραβήξου πριν ο στίχος χύσει,
πριν γίνει αρσενικός

Όταν εσύ ματώνεις, εγώ δε βγαίνω για κυνήγι
Την ώρα που στρατιώτες σκοτώνουνε παιδιά
στα έμμηνα βουτώ της γλώσσας το λεπίδι

© Jazra Khaleed
Αθήνα: περιοδικό Τεφλόν, 2009
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

MENZISI

sérvio

Kažeš mi:
„U jajnicima krijem
glagole,
uglove,
jezike niz koje se sliva seme“
Ja sečem tvoj ciklus po vertikali
Pišem rime koje mirišu na krv
Ne iskašljavam poeziju ulice
Rađam reči-ljubavnike koji krvare
od prolaska vremena
S tobom živim poeziju kao menstrualni citat1
Merim stihove mesečevim menama
U večerima punog meseca pišem u tami
U oseci čekam
Da tromb u pokretu rodi reči
Makni se pre nego što stih svrši
I postane muškarac
Kad ti krvariš ja ne odlazim u lov
U času dok vojnici ubijaju decu
U menzise zaranjam sečivo jezika

Prevod: Vladimir Bošković / Agon, Broj 11, Nov-Dec 2010

ΡΕΦΡΑΙΝ

grego | Jazra Khaleed

Με λένε Γ-Ι-Α-Ζ-Ρ-Α
Γεννήθηκα στης Δύσης το σκοτάδι
Λαθραίος μένω σε πείσμα αριστερών
Όμορφα περνά το βράδυ
Τσακίζοντας κεφάλια φασιστών

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

REFREN

sérvio

Zovem se J-A-Z-R-A
Rodio sam se u tami Zapada      
Živim kao ilegalac u inat levičarima
Provodim prijatno veče
Razbijajući glave fašistima

Prevod: Vladimir Bošković / Agon, Broj 11, Nov-Dec 2010

ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

grego | Jazra Khaleed

Κάπου στην Αθήνα ο Δεκέμβρης έχει έξι
Το παιδί θα σκοτώσει τον μπάτσο πριν να φέξει
Κάπου στην Αθήνα ο Δεκέμβρης έχει επτά
Στη Σταδίου οι τράπεζες καίγονται στη σειρά
Κάπου στην Αθήνα ο Δεκέμβρης έχει οχτώ
Στα ερείπια της Βουλής ας στήσουμε χορό
Κάπου στην Αθήνα ο Δεκέμβρης έχει εννιά
Οι ποιητές στους δρόμους υμνούνε τη φωτιά
Κάπου στην Αθήνα ο Δεκέμβρης έχει καμιά
Οι αντάρτες σπάσαν τα ρολόγια στα καμπαναριά

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

NEGDE U ATINI

sérvio

Negde u Atini je decembar šesti
Dete će ubiti policajca pre svitanja
Negde u Atini je decembar sedmi
U ulici Stadiju gore banke redom
Negde u Atini je decembar osmi
Hajde da zaigramo na ruševinama Parlamenta
Negde u Atini je decembar deveti
Pesnici na ulicama pevaju himne vatri
Negde u Atini je decembar nulti
Pobunjenici su razbili satove na zvonicima

Prevod: Vladimir Bošković/ Agon, Broj 11, Nov-Dec 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

grego | Jazra Khaleed

Είμαι ένας γαμημένος μουσουλμάνος
Γροθιά, κνήμη, πούτσος
Δε θα γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου
(δεν έχω πατρίδα)
Είμαι μια υγειονομική απειλή,
ένα μίασμα
Δεν ανήκω σε καμιά πολιτισμένη φυλή
Τι χαλάει την εικόνα της χώρας σας;
       Το χρώμα ή τα δόντια μου;
Στο στήθος μου γεμάτα μετανάστες
ξωκοίλουνε τα σαπιοκάραβα
Στην πλάτη μου ξεκινάνε εμφύλιοι πόλεμοι
Αντάρτες ξεπηδούν από τα πλευρά μου
Γιατροί με τη συνοδεία μπάτσων
βάζουν αγγελίες θανάτου στο κορμί μου,
επικηρύσσουν την κάθε μου έκκριση
Την ώρα που εγώ επανεφεύρω τη σύφιλη
αυτοί διαλαλούνε την ασφάλεια
Επιτροπές κατοίκων ετοιμάζουν πογκρόμ
Τα μεροκάματα πέφτουν
Οι εργολάβοι αγοράζουν
Η σιωπηλή πλειοψηφία αλλάζει κανάλι
Mε τα χέρια γεμάτα αίμα
οι καλοί και ευαίσθητοι άνθρωποι
αγοράζουν το φόβο σε μπουκαλάκια,
φυλάνε το σώμα τους στην τράπεζα για τόκο:
Ο ιμπεριαλισμός των μικροαστών

Είμαι ένας γαμημένος μουσουλμάνος
Γροθιά, κνήμη, πούτσος
Σ’ αυτή τη χώρα
βιάζουν τους μετανάστες,
καίνε τους ποιητές
Ο μπαλτάς της ελληνικής δημοκρατίας
         τεμαχίζει, τεμαχίζει, τεμαχίζει
Κάτω απ' την κόψη του σπαθιού
την τρομερή
θα ζήσετε
χίλια χρόνια
καθαροί

© Jazra Khaleed
from: Γκρόζνι
Αθήνα
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2011

HELENSKA REPUBLIKA

sérvio

Ja sam jebeni musliman
Pesnica, cevanica, kurac
Neću se vratiti nazad u otadžbinu
(nemam otadžbinu)
Ja sam zdravstvena pretnja
Zagađenje
Ne pripadam nijednom civilizovanom plemenu
Šta kvari sliku vaše zemlje?
            Moja boja ili moji zubi?
Na moje grudi nasukale su se
Trule lađe pune imigranata
Preko mojih leđa počinju građanski ratovi
Pobunjenici skaču s mojih bokova
Lekari u pratnji policajaca
Kače objave smrti na moj trup
Izdaju poternice za svakom mojom izlučevinom
U času dok ja ponovo pronalazim sifilis
Oni razglašavaju bezbednost
Mesne zajednice pripremaju pogrome
Nadnice padaju
Preduzetnici kupuju
Tiha većina menja kanal
Rukama punim krvi
Dobri i osetljivi ljudi
Kupuju strah u bočicama
Čuvaju svoje telo u banci da bi ubirali kamatu
Imperijalizam malograđana

Ja sam jebeni musliman
Pesnica, cevanica, kurac
U ovoj zemlji
Siluju imigrante
Spaljuju pesnike
Sekira helenske republike
            Komada, komada, komada
Ispod oštrice mača
Strahotne
Živećete
Hiljadu godina
Čisti

Prevod: Vladimir Bošković/ Agon, Broj 11, Nov-Dec 2010

Snapshot

grego | Dimitra Kotoula

Σ’ ακούω-

Ναι, είσαι.

Ένα λεπτό δέρμα απλώνεται πάνω στη γλώσσα μου.
Τη χαϊδεύει.
Ένα λεπτό δέρμα χαϊδεύει τη γλώσσα μου.
Τα χέρια μου ηχούν γεμάτα καρπούς.
Γεμάτα εγκατάλειψη.
Ό,τι πρόκειται να συμβεί στην ιστορία
συμβαίνει τώρα μέσα στα χέρια μου.
Φυσάς τη μέρα μου.
Την ξαφνιάζεις.
Η μυρωδιά σου αναστάτωσε τη μέρα μου.
Στροβιλίζεται.
Πέφτει.
Η μέρα μου στροβιλίζεται και πέφτει μέσα στη μέρα σου.
Η καρδιά μου
ένα ζεστό πειθήνιο στόμα
που το αρωματισμένο χάδι της καρδιάς σου
έχει καταδικάσει να επιζεί
ορθάνοιχτο
τραυλό
χωρίς χείλη.


(Από την υπό δημοσίευση συλλογή ‘Χλιδή’)

© Dimitra Kotoula
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Snapshot

sérvio

Čujem te –

Da, jesi.

Tanka koža širi se po mom jeziku.
Miluje ga.
Tanka koža miluje moj jezik.
Moje ruke odjekuju pune plodova.
Pune napuštenosti.
Ono što će se odigrati u priči
odigrava se sada u mojim rukama.
Duvaš kroz moj dan.
Iznenađuješ ga.
Tvoj miris uznemirio je moj dan.
Kovitla se.
Pada.
Moj dan se kovitla i pada u tvoj dan.
Moje srce
topla poslušna usta
koje je namirisano milovanje tvog srca
osudilo da preživljavaju
širom otvorena
mucava
bez usana.

translated by Vladimir Bošković for Agon 11, Nov.-Dec. 2010

Τοπιογραφίες Ι

grego | Dimitra Kotoula

Είναι μια παγωμένη μέρα.

Μια άψυχη φτερούγα πρωινού φωτός
αιωρείται κοινότοπα.
Αντιστέκεται.
Μυρωδιά πάχνης
και τα κόκκινα φύλλα της πλατανιάς αχνίζοντας.
Το ανείπωτο αγγέλλεται ξανά ειπωμένο.
Νεαρά αυλάκια υδαρούς πρώτης ύλης
τα χέρια μου
κατευθείαν δοσμένα σε μένα
διαβρωμένα από επιθυμίες
δοκιμασμένα από λασπώδεις τρυφηλές νοσταλγίες
εντεταλμένα
προσανατολίζονται.
Μένοντας πιστός σ' αυτό το φως
μαθαίνω πιο σωστά τον εαυτό μου
θυμάμαι πιο σωστά τον εαυτό μου
έξω από κάθε πρόβλεψη και το πραγματικό.
Ήσυχα που καπνίζει το φθινόπωρο.
Το δάσος της ερεθισμένης μου σκέψης ταράζεται πάλι.
Υπερίπταται.


Ο ήχος ένα κόκκινο που σβήνει μέσα στο στόμα μου.
Κλείσε τα μάτια
Κλείσε καλά τα μάτια στην —

εγώ εσύ κι αυτό

Μια χούφτα θλίψη σκορπίζεται πάνω απ' τη θάλασσα.
Η θάλασσα έχει ένα θρίαμβο.
Εμείς δεν έχουμε κανέναν.
Ένα ζευγάρι μόνο τα χέρια μας
άσπρα μέσα στα πράσινα
διαβρωμένα από επιθυμίες
δοκιμασμένα από λασπώδεις τρυφηλές νοσταλγίες
δανεισμένα χέρια
ζουν
για μια στιγμή λίγο λαμπρότερα
ακυρωμένα
ο μικρός βίαιος στρατός μιας επιτακτικής ασημαντότητας
ένα ζευγάρι μόνο τα χέρια μας
χωρίς φτερά
χέρια πού ξετυλίγουν και τυλίγουν υποσχέσεις
αναγκάζοντας τη φθορά σε παραίτηση.

εγώ εσύ κι αυτό

Ή φρίκη της λέξης που προστίθεται στη φρίκη της άλλης λέξης


ενώ πλαγιάζουμε σιωπηλοί στα σκοτεινά
και κοιταζόμαστε

ενώ κρατιόμαστε σιωπηλοί
σφιχτά
και κοιταζόμαστε
και δε ζητάει ή καρδιά
γιατί είμαστε φτωχοί
μόνο ανασαίνει ρυθμικά
σ' αέναο σφυροκόπημα.

© Dimitra Kotoula & Nefeli 2004
from: Τρεις Νότες Για Μια Μουσική
Αθήνα [Athens]: Εκδόσεις Νεφέλη, 2004
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Pejsaži

sérvio

Dan je leden.

Neživo krilo jutarnje svetlosti
lebdi prozaično
suprotstavlja se.
Miris sláne i crveno lišće platana magleći se.
Sveže brazde tečne prve supstance
moje ruke
neposredno meni date
nagrižene željama
kušane blatnjavim pohotnim nostalgijama
s punomoćjem se orijentišu.
Ostajući veran toj svetlosti
saznajem tačnije sebe samog
sećam se tačnije sebe samog
izvan svakog predviđanja i realnog.
Kako se tiho dimi jesen.
Šuma moje nadražene svesti ponovo je uznemirena.
U letu je.
Zvuk je crveno koje iščezava u mojim ustima.
Zatvori oči
Zatvori do kraja oči pred –

Ja ti i to.

Šaka tuge rasipa se iznad mora.
More ima trijumf.
Mi nemamo ni to.
Samo par naših ruku
belih među zelenim
nagriženih željama
kušanih blatnjavim pohotnim nostalgijama
pozajmljenih ruku
živih
za trenutak malo svetlijih
poništenih
mala nasilna vojska zapovedne beznačajnosti
samo par naših ruku
– bez krila –
Ruku koje se odmotavaju i umotavaju obećanja
obavezujući propadanje da dâ otkaz.

Ja ti i to.

Užas reči koja se dodaje užasu druge reči
dok ležimo
ćuteći
u tami
i gledamo jedno drugo

dok se držimo
ćuteći
čvrsto

a srce ne traži

zašto smo siromašni

samo diše ritmično

u večitom bijenju.

translated by Vladimir Bošković for Agon 11, Nov.-Dec. 2010

Causa artis

grego | Dimitra Kotoula

3.

Μπορώ να σου πάρω τις λέξεις
είπε ο αέρας
όχι όμως και το νόημα.
Το φως όχι ακριβώς φως
           όχι ακριβώς φωτεινό
λικνίζει ακανόνιστα σχήματα πάνω στους τοίχους.
Εύκολα πια θα μπορούσες να το περιγράψεις.
Έχεις πειστεί
         (σε έχει πείσει)
ότι ‘οι δαίμονες που τρέχουν πίσω απ’ το χαρτί’
-ζαλίζοντάς σου έτσι αυθάδικα τη σκέψη-
είναι από γενναιόδωρα φιλάνθρωπο χέρι
κι έχεις διδάξει στο ξαναμμένο μέτωπό σου
 ότι θα ‘ρχεται
      θα ξανάρχεται
κοιτώντας –με βλέφαρα κλειστά κάτω απ’ το βλέμμα-
τον άδειο χώρο μέσα σου
ζητώντας χώρο από τον άδειο χώρο μέσα σου
             ζητώντας σου σώμα.

Ο άνεμος υφαίνει το τίποτα απ’ το τίποτα- εμάς υφαίνει
Ζεστή η βροχή του απογεύματος γεμίζει το παράθυρο στάλες
Φύλλα αναδεύονται νωχελικά ζητώντας: αλλαγή
         σημαίνοντας: η ενσάρκωση

Η στιγμή
-η ακριβώς κατάλληλη στιγμή-
ανάμεσα στο χρόνο τότε και στο χρόνο τώρα
δείχνει επιτέλους επαρκής


κάτι ανώνυμο
      ανοιχτό
κάτι που μοιάζει
          (μέσα στην ξαφνική βροχή)
          με ευχαρίστηση
συγκατανεύει ακούσια

*

το ποίημα
-άλλοθι γι’ αυτόν τον ακατάστατο θόρυβο-
ανησυχεί:
φτιαγμένο από λέξεις
     λέξεις μόνο.

(Από την υπό δημοσίευση συλλογή ‘Χλιδή’)

© Dimitra Kotoula
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Causa Artis

sérvio

3.

Mogu da ti oduzmem reči
rekao je vetar
ali ne i smisao.
Svetlost ne sasvim svetlost
ne sasvim svétla
njiše neuređene oblike na zidovima.
Sad bi već mogao lako da je opišeš.
Ubeđen si
(ubedila te je)
da ’demoni koji jure iza hartije’
– zanoseći ti misao tako bezobrazno –
dolaze od darežljivo čovekoljubive ruke
i naučio si svoje upaljeno čelo
da će dolaziti
da će ponovo dolaziti
posmatrajući – kapaka zatvorenih ispod pogleda –
prazan prostor u tebi
tražeći prostora od praznog prostora u tebi
tražeći ti telo.

Vetar tka ništa ni od čega – nas tka
Topla kiša popodneva ispunjava prozor kapima
Lišće se nehajno mrda tražeći: promena
                        što znači: ovaploćenje

Trenutak
– tačno odgovarajući trenutak –
između vremena ondašnjeg i vremena sadašnjeg
konačno se pokazuje dovoljnim
nešto bezimeno
otvoreno

nešto što liči
(po iznenadnoj kiši)
sa zadovoljstvom
daje nevoljni pristina

*
pesma
– alibi za ovu neuređenu buku –
zabrinuta je:
sačinjena od reči
reči samo.

translated by Vladimir Bošković for Agon 11, Nov.-Dec. 2010