Paul Claes
francês
De zonen van de zon
De rode wonde waar de
hemel werd ontmand
is hoog boven de aarde
tot een zon ontbrand.
Onder het ruigbehaarde
van de wolkenrand
bleef bloed dat nooit bedaarde
druppen in het zand.
En in de avondstonden
hebben nooit sindsdien
de zonen van de zon de
ondergang gezien
zonder dat hen de wonde
kwelde van voordien.
© De Bezige Bij
Extraído de: De Zonen van de Zon. Verzamelde gedichten
Amsterdam: De Bezige Bij, 2008
Produção de áudio: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012
Extraído de: De Zonen van de Zon. Verzamelde gedichten
Amsterdam: De Bezige Bij, 2008
Produção de áudio: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012
La plaie
Vermeille est la blessure
Du ciel émasculé
Qui porte la coupure
Du soleil annulé.
Chu de la chevelure
D’un nuage ondulé
Le flot de sang perdure
Dans le sable brûlé.
Devant ce crépuscule
Cruel le descendant
Du soleil ne recule
Qu’en reconnaissant dans
La blessure qui brûle
Le repère d’antan.
Traduit du néerlandais par Paul Claes, 2008.