Paul Bogaert

holandês

Daniel Cunin

francês

Vandaar die lichtinval (fragment)

[…]
Het moederhart heeft oren die nooit slapen!
Ik bedoel
dat moederhart dat van trampolinestof
en zeemleer is gemaakt.
Wie het moederhart kopieert
en op de kopie een etmaal kauwt, krijgt een
onberekenbaar gewicht.
Wie de kopie hakt, in de pan bakt,
krijgt enorm veel
witte rook en alle geuren tot nu toe terug.
Maakt men van het moederhart
de haakjes los, dan popt het, zwelt het,
wordt het groot, te groot, onhandelbaar,
een opgevouwen tent, die zich
verdrievierdubbelt tot een zeppelin, die zich dan, losgeslagen,
tot nog iets extremers strekt, en zo een schaduw geeft, een schaduw
die kinderen persoonlijk hoort, geruisloos volgt.
[…]

© De Bezige Bij Antwerpen, 2009
Extraído de: de Slalom Soft
Antwerpen: De Bezige Bij, 2009
Produção de áudio: Literaturwerkstatt Berlin, 2014

De la cet éclairage

Un cœur de maman, ça a des oreilles qui ne dorment jamais !
Je veux dire
qu’un cœur de maman, c’est fait en toile de trampoline
et en peau de chamois.
Quiconque reproduit un cœur de maman
et en mâche la copie une journée durant, hérite
d’un poids très lourd.
Quiconque hache la copie, quiconque la poêle menu,
reçoit en retour de la fumée blanche
en quantité et toutes les odeurs jusqu’à ce jour.
Si l’on vient à détacher les agrafes
d’un cœur de maman, il fait pop, il enfle,
grossit, se fait bien trop gros, encombrant, tente
pliée qui se démulplietiplie en un zeppelin
lequel prend, effréné,
une taille plus extrême encore et projette une ombre, ombre
qui entend les enfants un à un, les suit sans bruit.

© Translation: Daniel Cunin, 2009