campo san polo

jeden morgen und jeden abend sitze ich auf einer roten bank
und lade mein blut auf mit den sprüngen der hunde

von campo san polo. sie fliegen mit glänzenden augen
und pulsierenden zungen über ein steinmeer mit acht

grünen mastbäumen und verrottenden tauben.
sie begreifen kein gefängnis, solange sie spielen:

sie schweben. ich versuche sie anzulocken, jeden morgen
und jeden abend mit einem brocken zärtlichem deutsch

in meiner ausgestreckten hand, aber sie halten abstand
trauen weder meinen worten noch meiner hand.

sobald sie abgeführt werden, in die umstehenden häuser
lauf ich zurück zum palazzo, der mir nichts bedeutet

der mich nicht wärmt, der mir seine größe aufdrängt
wie ein impotenter herrscher und verliere den faden.

nachts zucken meine pfoten im traum, im salotto
als wär ich einer von ihnen: ein hund von san polo.

doch sobald ich erwache, bin ich wieder ein mensch
dem alle tiere mit zweifeln begegnen.

wie konnte ich glauben, venedig zu bestehen
ohne die zuversicht eines hundes, der seine ängste verspeist

solange er fliegt
über ein steinmeer mit acht grünen mastbäumen –

© Verlagshaus Berlin
Extraído de: langsames ermatten im labyrinth
Berlin: Verlagshaus Berlin, 2019
Produção de áudio: Haus für Poesie / 2018

campo san polo

každé ráno a každý večer sedím na červené lavičce
a nabíjím svou krev skoky psů

campo san polo. psi letí s lesknoucíma se očima
a pulzujícími jazyky přes kamenné moře s osmi

zelenými stožáry a tlejícími těly holubů.
nevnímají žádné vězení, dokud si hrají:

vznášejí se. každé ráno a každý večer
se je snažím přilákat kouskem něžné němčiny

ve své natažené ruce, ale drží si odstup
nevěří ani mým slovům, ani mé ruce.

jakmile jsou odvedeni do okolních domů,
jdu zpátky k palazzo, který pro mě nic neznamená,

který mě nezahřeje, který mi vnucuje svou velikost
jako impotentní vládce a ztrácím nit.

v noci v salotto sebou moje tlapy škubou ze sna,
jako bych byl jeden z nich: pes ze san polo.

ale jakmile se probudím, jsem zase člověk,
jemuž žádné zvíře nevěří.

jak jsem si mohl myslet, že obstojím v Benátkách
bez důvěry psa, který pojídá své obavy

dokud letí
nad kamenným mořem s osmi zelenými stožáry –

překlad: Marie Šťastná
a result of the translation workshop 'VERSschmuggel – Překladiště: Czech-German' at Haus für Poesie (Berlin, May 2018)
interpreter: Michaela Škultéty