WITTGENSTEIN BIJE ŽÁKA

Die Welt ist alles, was der Fall ist,
svět není, co není, je to, co je.
Rodí se bez bolesti, jako se sráží sýr,
a věci i andělé se rodí jako v sýru červi.

Topolem letí straka.
Pes štěká na pošťáka.

Po cestě za řekou jde děvče pro mléko,
vesmírem rozléhá se lomození konví.

*

Tkáň faktů v přítmí školní třídy:
příklad na tabuli, mapa a vycpaná sova.
Učitel Wittgenstein u slepovaného okna,
křičící, rozjitřený: 

Co s váma? S takovým prevítstvem, póvlem! Chcete mě zabít?
Vy nehorázní, nechápaví, zlí a líní spratci! Pometla!
Kam civíte? Za řeč! Za řeč se dívejte! Do světla!
Fackuje žáka, třídního komedianta, teď mu to spočítá.
Jak šaškovsky vrávorá! A pro větší efekt, pro legraci, padá!
Proboha, vždyť leží bez vlády.

Co říci? Logika se ztrácí.

Ani čurat už nikdo nechce jít?
Nikdo se neodváží smát?
Přinese prosím někdo trochu vody?

Za řekou řeči je ticho, tma.

*

Slunečné odpoledne. Řeč znovu plyne. Proud blyští se v slunci rozmlouvání. Pod hladinou číhají ryby velké jako lidská stehna. Uprostřed, kde je tok nejsilnější, sunou se prkna, kufr, o život zápasí loďka, nafouklá peřina.

Hvězdnatý večer.
Svět na druhém břehu zhasíná.
Vesmíry verand, kůlen, půd.
Okno kuchyně: vesmír.
Studna v zahradě: vesmír.
Do studny hrouží se vesmír úd.

© Triáda
Extraído de: Wittgenstein bije žáka
Triáda, 2014
Produção de áudio: Haus für Poesie / 2018

Wittgenstein schlägt einen Schüler

Die Welt ist alles, was der Fall ist.
Die Welt ist nicht, was sie nicht ist,
ist, was sie ist, entsteht ohne Schmerz, gerinnt wie Käse, und Dinge
und Engel entstehen wie Würmer im Käse.

Eine Elster rauscht durch die Pappel.
Ein Hund bellt den Postboten an.

Auf dem Weg, jenseits des Flusses, geht ein Mädchen, holt Milch,
durch den dunklen Raum hallt das Rumpeln der Kannen.

*

Ein Faktengewölle im halbverdunkelten Klassenzimmer:
An der Tafel eine Rechenaufgabe,
ferner eine Karte, eine ausgestopfte Eule.
Lehrer Wittgenstein steht vor dem verleimten Fenster und keift:

Was ist denn mit euch los? Nur Spinner und Idioten! Wollt ihr mich fertig
                                                                                                           machen?
Ihr miesen, bösen, ihr dämlichen und faulen Gören! Ihr Trottel, versteht
                                                                                                          ihr das nicht?
Hinter die Sprache! Schaut doch mal hinter die Sprache: ins Licht!
Und schlägt einen Schüler, den Klassenkasper, zeigt ihm, wo der
                                                                                                       Hammer hängt,
der wankt jetzt seltsam eierig, will seinen Auftritt haben, fällt aus Spaß
                                                                                                       sogar noch hin!
Herrjemine! Jetzt liegt er reglos da. Was soll man denn da sagen?

Die Logik gibt den Löffel ab.

Muss keiner mehr zum Klo?
Wagt keiner mehr zu lachen?
Holt mal bitte jemand Wasser?

Hinter der Sprache Fluss: Stille, Finsternis.

*

Sonniger Nachmittag. Die Sprache ist wieder im Fluss. Funkelt der Fluss
im hellen Sonnenlicht der Erzählung, lauern Fische unter der Oberfläche,
groß, wie menschliche Oberschenkel, und in der Mitte, wo die Strömung
am stärksten, werden Planken fortgerissen, ein Koffer, und ein kleines Schiff
kämpft um sein Leben, ein gebauschtes Federbett.

Sterne am Abend.
Am anderen Ufer erlischt die Welt.
Die dunklen Räume
der Veranden. Schuppen, Dachböden.
Küchenfenster: dunkler Raum.
Der Brunnen im Garten: dunkler Raum.
In den Brunnen dringt der dunkle Raum.

Übertragung ins Deutsche von Nadja Küchenmeister
entstanden im Rahmen des Versschmuggel – Překladiště: tschechisch-deutsch (2018)
Sprachmittler: Kathrin Janka