Hommage à Bonaventura

Kula ziemska, wielebny Panie Ogrodniku, już całkowicie

pokryła się pleśnią z gatunku cywilizacja,

i robactwem, tak jest, toczą ją także

robaki, i to ile, co prawda niezbyt głęboko

pod skórką, ale za to szalenie płodnie

mnożą się na jej powierzchni – i choć z uporem maniaka

tępią siebie nawzajem, to i tak dookoła

są ich całe armie.

Tylko tam, gdzie skórka tego zapuszczonego (żałosnego) owocu

jest niebieskawa i podchodzi wodą, da się znieść zagęszczenie robactwa

(choć nawet ta opuchlina nie jest bez zarzutu: w słonych kałużach

wraki statków).

Cóż, to jest właśnie, drogi Jahwe, przekleństwo rolnictwa ekologicznego.

W ogóle: leseferystyczna pobłażliwość (a może

obojętność, o ile nie jest to po prostu

złośliwy cynizm?!) potrafi się zemścić.

Uprzejmie informuję: niebiańska kasa

nie jest dojną krową, żeby nieustannie

wspomagać hodowców, którzy z własnej winy (nieważne, czy

przyczyną jest brak fachowej wiedzy, czy też błędy

w samej koncepcji) popadli w tarapaty!

Radzę po prostu przemilczeć ten

nieudany projekt „Ziemia”; dla własnego dobra proszę

nie szukać funduszy na jego naprawę – musiałby Pan wytłumaczyć

od A do Z, a to dopiero początek,

jakim cudem popadł w tak wielkie tarapaty.

A więc ma Pan, Panie Ogrodniku, aż tak czyste sumienie?!

Bzdura! Proszę sobie spokojnie pospacerować i pokontemplować

w innych częściach ogrodu, aż wykombinuje Pan coś nowego.

Domyślam się, że „Ziemia”, ten corpus delicti, deprymuje Pana

swoim istnieniem, ale proszę się nią nie przejmować ani (przede wszystkim)

nie próbować jej likwidować, bo może się Pan na tym wyłożyć.

Proszę mi wierzyć, ten gnijący owoc

nie pociągnie już długo.

Niech to będzie frycowe. Opłata za wiedzę.