Alicija Malanowska
polaco
Ez az üzengetés…!
Ha átlényegültem kukacokká,
ez a vers talán megmarad -
te olvasod majd e kései postá
-t, ha épp a kezedbe akad;
és nem tudhatod, hogy néztem ki, és hogy
volt-e dús hajam és sok szeretőm,
és nem lettem-é idő előtt vén trotty,
s voltam-e vajon eleget friss levegőn…
Csak ez a vers a tizennégy sorával.
Mit akar egymástól két idegen?!
A költő holtan is tolakszik. „Rávall -
ha van vers, akkor a sorsunk kevésbé komisz??”
Morózus utánam-jövő! azt üzenem,
hogy folytatsz engem is, ha nem akarod is.
Extraído de: Bejáró művész
Budapest: Orpheusz, 2007
Produção de áudio: Petőfi Irodalmi Múzeum, 2016
To się nazywa korespondencja…!
Gdy dawno będę już robakiem,
może ostanie się ten wiersz -
może przeczytasz tę spóźnioną pocztę,
jeżeli wpadnie ci w ręce;
nie dowiesz się jak wyglądałem, ani
czy miałem włos gęsty i kochanek wiele
czy aby za wcześnie nie stetryczałem,
ile spacerowałem na świeżym powietrzu…
Tylko ten wiersz, jego czternaście wersów.
Czego chcieć może od siebie dwóch obcych?!
Pisarz i martwy prze naprzód. ”Typowe...
a więc to wiersze czynią nasz los znośnym??”
Oświadczam ci, potomku mój markotny:
pójdziesz w me ślady, nawet wbrew swej woli.