Nie die intimiteit van jou voorkop mooi soos reen
nog die geweld van jou liggaam agter lakens terughoudend
nog wat na my toe aankom van jou lewe
Sal soveel slanke genade hê
as om jou te sien slaap nie

miskien sien ek jou soms vir die eerste maal

jy met jou borskas van koejawel en druif
jy met die ooglede klam, die slape silwer en vinkel
jy vlek ons uithoeke smaltblou en geruisloos soos verdriet

maar ons sal uithou bymekaar

selfs al hamer die son teen die dakpanne
selfs al kook die staat net clichés
ons stop ons sakke met suurstof
en die vuurwerk van vinke
selfs al ry my oe die horison bloots
selfs al runnik die maan met haar flanke
selfs al vorm die berg ‘n kompakte lyn teen die nag

ons sal uithou bymekaar
ek sien jou soms vir die eerste maal