Cançó

L'amor ho cura tot i no et fas vell,
és perfecte contra els grans,
la sífilis del cervell
i la tristor de les mans.
L'amor, que juga a daus amb la fortuna,
cura de tot, menys de mirar la lluna.

L'amor, la pedra, l'esguard de l'esfinx,
l'estrella que guia el foll,
els yangs amagats als yins,
l'orgull que plega el genoll
i som iguals, que val tant l'un com l'una
i no ens manem, prô ens pot manar la lluna.

L'amor, la cara oculta de la mort,
fa moure veles i vents,
és tan fluix que és el més fort,
és tan fort que no n'hi ha gens,
qui sap si en té, d'amor, o si en dejuna?
L'amor és déu... o l'únic déu és la lluna?!

© Enric Casasses
Extraído de: Començament dels Començament i ocasió de les ocasions
Produção de áudio: 2005, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

Lied

Die Liebe heilt jeden Schmerz, und du wirst nicht alt dabei,
gegen Pickel hilft sie wunderbar,
gegen Syphilis hinter den Schädelwänden,
gegen Traurigkeit an deinen Händen.
Die Liebe, die mit dem Schicksal Würfel spielt,
heilt alles außer steten Blick zum Mond.

Die Liebe, der Stein, der Blick der Sphinx,
der Stern, der den Verrückten leitet,
die in die Yings gesteckten Yangs,
der Stolz, der sein Knie beugt,
und wir sind gleich, einer wie die andere
und befehlen uns nichts, doch kann uns befehlen der Mond.

Die Liebe, verstecktes Gesicht des Todes,
treibt Segel an und Winde,
ist so schwach, dass sie die Stärkste ist,
ist so stark, dass es davon keine gibt,
wer weiß, ob er Liebe hat, oder sich ihr enthält?
Die Liebe ist Gott... oder ist der einzige Gott der Mond?!

Übersetzung von Roger Friedlein