دوستانم پير شده اند

هومر اين همين حكايت را بعد از گيلاس دوم تعريف مي كند

از خدمت در ارتش شوروي در ناوگان درياي سياه

هم آنجا كه دنبال يك محموله راديواكتيو بودند.

كه چيزي نمانده بود جنگ در بگيرد

اما همه چيز به خير گذشت و او همه اش cherzez La famme را تكرار مي كند

دانته هم خوب است بدون آنكه بتواند تشخيص بدهد

كه مرده يا هنوز نمرده

همه را سر ميزش دعوت مي كند

با فحش هاي روسي

من هم چندان حال خوشتري از او ندارم

بعد از اينكه آلزايمر را در آغوش گرفتم

در حالت مستي در كوشش چيزهايي زمزمه مي كنم

از استخوانهاي خدا، خاكستر خدا

بعد بنا مي كنم با هلنا رقصيدن

هر اودسيه اي باشد زد و خورد راه مي اندازد

برگشت از اين دوزخ هركس براي خودش من فكر مي كردم

كه دوستان همه جاي يكي قرار مي گيرند

اما متأسفانه آنها در مقام شاعر هر كدام شان

روياي پسامرگ زندگي خودش را به ثبوت مي رساند.

                                                                 ترجمه: علي عبداللهي