KRISTAL

Ka kohë që s'shihemi dhe ndjej
Si të harroj un'dalngadal,
Si vdes tek unë kujtimi yt
Si vdesin flokët dhe gjithçka.

Tani kërkoj unë posht'e lart
Një vend ku ty të të lëshoj.
Një strofë a notë a një brilant
Ku të të lë, të puth, të shkoj.

Në s'të pranoftë asnjë varr,
Asnjë mermer a morg-kristal,
Mos duhet vall' prap' të të mbart
Gjysmë të vdekur, gjysmë të gjallë ?

Në s'gjetsha hon ku të të hedh
Të gjej një fushë a një lulnajë
Ku butësisht porsi polen
Gjithkund, gjithkund të të shpërndaj.

© Ismaïl Kadaré
Extraído de: Vepra. Vëllimi i njëmbëdhjetë. Tome 11.
Paris: Editions Fayard, 2002

CRISTAL

Cela fait longtemps qu'on ne se voit plus
Peu à peu je t'oublie, je le sens,
Bientôt ton souvenir aura disparu
Meurent déjà tes cheveux, tes lèvres, tes dents.
                      
Je cherche çà et là, dorénavant,
Quelque emplacement où te déposer
Une strophe, une mélodie, un diamant,
Où t'embrasser avant de m'éloigner.
                      
Si aucune tombe ne veut être tienne
Ni marbre, ni cristal, ni granit,
Faudra-t-il encore que je te traîne
À demi-morte, à moitié en vie?
                      
Si je ne découvre pour t'y jeter aucun abîme
Puissé-je trouver un pré, un champ de lavande
Où, comme le pollen des étamines,
Doucement je puisse te répandre.
                      
Peut-être ainsi ferai-je semblant,
T'embrasserai puis m'éloignerai,
Sans que personne ne sache exactement
Si l'on se sera oublié pour de vrai.
 
                                                                              1979

version française établie par Claude Durand et l’auteur
avec la collaboration de Mira Mexi, Edmond Tupja et Jusuf Vrioni

pris de : I.K. : Poèmes. Nouvelle édition 1957-1997.
Paris : Éditions Fayard 1997.