МОЯТ ПЪК БОГ

копае в моята градина.
Хак му е:

там някъде между недоприбраните картофи и неподрязаните рози
презимуват сума ми ти провалени истини.

Отгоре бурените набират сила,
животът е на тяхна страна.

Аз тръгвам към града. Пеша. Ето на кого
все забравям да благодаря: на старите удобни обувки.

© Ekaterina Yossifova
Produção de áudio: 2007 Literaturwerkstatt Berlin

MON DIEU A MOI

Il cultive mon jardin. C’est bien fait pour lui : là,
entre les patates à ramasser et les rosiers à émonder,
hibernent en masse des vérités ratées.
Les mauvaises herbes prennent de la vigueur au-dessus,
la vie est de leur côté.
Je m’en vais en ville. A pied. En voilà deux
que j’oublie toujours de remercier : mes vieilles godasses confortables.

traduit par Rumiana Stantcheva