Soinéad Don tSos Lámhaigh, Tar Éis Sé Mhí

Amharcaim orthu is iad ag siúl an ghleanna, beirt fhear ar thóir mhadaidh rua
Aimsir seo na n-uan. Gunnaí leo, is madaidh chaorach, agus fios.

Eistim leis, ar a chuairt phráinne go Toraigh, heileacaptar íseal ag bolgadh an aeir,
Na báid faoi chónaí, an sunda garbh, an duine i sáinn.

Chím é ar bhóthar oíche, faobhar an gheimridh ag gearradh,
Húda an anarac in airde, solas fána shúile, bealach lámhaigh ar eolas acu.

Cúbaim ón trup tobann sa chlaí, ón éadan bhán nach bhfuil ann ach bullán,
Cuartaím an píobán faoin bhóthar ar eagla a staptha,
Cromaim faoin charr a scaoileadh brainse gaiste.
Chím na maoir faoina n-uchtach kevlar,
Gach dream a bhfuil ungadh orthu, cead acu, cárta acu.
Tá fada mar shos análach, mo scamháin ar tí a bpléasctha.

Tá nimh ag snámh Sruth na Maoile ón dumpa mhór faoin fharraige a rinneadh is mé óg.

© Greágóir Ó Dúill

Sonnett für eine sechsmontige Waffenruhe

Ich schaue zu, wie sie das Tal durchqueren, zwei Männer auf der Jagd nach einem Fuchs,
in dieser Zeit der Lämmer. Sie haben Waffen und Hunde und Wissen von damals.

Ich höre, wie der Hubschrauber auf Rettungsflug nach Toraigh diese Luft aufwölbt,
Indes sind Boote an den Strand gebettet, der Sund rau, jemand ist in Sicherheit zu bringen.

Ich sehe ihn auf der nächtlichen Straße, im scharfen Winterschnitt.
Seine Anorakkapuze hochgeklapppt, in seinen Augen die Schusslinie des Lichts.

Ich schrecke zurück vor einem raschen Geräusch in den Hecken, ein weißgesichtiger Ochse;
Ich prüfe voll Furcht den Abflusskanal unter Straße, er könnte blockiert sein,
Ich bücke mich unter das Auto nach einem gefangenen Zweig.

Ich sehe diese Wächter in ihren Brustpanzern aus Kevlar
All diese gesalbten, zugelassenen Kartenhochhalter
Ich halte zu lange meinen Atem an, meine Lungen sind kurz vorm Zerplatzen.

Gift treibt in der Sea of Moyle, aus den Fässern, die sie ins Meer warfen, als ich jung war.

Übersetzt von Monika Rinck