چه خواهم شد اگر واقعاً آني نشوم كه حال هستم آدميزادي
معلوم نيست با چه باوري كلهاي براي خود خدايي براي خود
زباني از وصله پينههاي زبان
ميشدم رانندۀ سفرهاي دور.
يك چيزي ميخوردم يك جوري فكر ميكردم
جايي كپه مرگم را ميگذاشتم و ميخوابيدم
هر جا با هر مادينهاي كه رسيد
از كنارم چشم انداز ميگذشت
برخوردم سخت نميگرفتم
در جويي يا چاله چولهاي پر از برفآب دستهاي چرب و چيليام را ميشستم
فمنيست نبودم
مدافع پدرسالار چند زني ميبودم
حتي اگر شده فقط براي يك شب
چهار چرخ ماشينم را فقط ميخواندم.
هيچ رويايي نميداشتم
هيچ گسست سطح زيرين هوشياري
چس نالههاي روشنفكري در باب معناي هستي سر نميدادم
به هيچكس هيچ بدهي نميداشتم
هيچكس وامدارم نبود تخته گاز از دل زندگي ميراندم
با «تراك» تمام اروپا را ميگشتم.
و شما همهتان ميتوانستيد جايي ببينيدم
يكبار هم كه شده.

                                                                 ترجمه: علي عبداللهي