Dimitra Kotoula (Δήμητρα Κωτούλα )
Τρεις Νότες Για Μια Μουσική IV
Τρεις Νότες Για Μια Μουσική IV
Αυτό είναι το παράθυρο —είπες—
το σπίτι.
Τα σώματά μας έχουνε πάρει κιόλας
το χρώμα του αποχωρισμού.
Τα χέρια μας γράψανε τα ποιήματα τους.
Χαίρομαι που ο λαμπρός ήλιος της άνοιξης
δε γεννάει πια στο νου καμιά ψευδαίσθηση.
Είμαι ήρεμη.
Υπήρξε μια εποχή
—αλλά μακρινή—
πού ο μόνος σκοπός
ήτανε να κρατήσεις για πάντα
αυτό το αόρατο χέρι
να αισθανθείς δική σου
οριστικά δική σου
τη φλογισμένη του επίμονη ψυχή.
Υπήρξε μια εποχή
—αλλά αυτό εσύ το γνωρίζεις—
πού το βράδυ φεύγαμε
προς μια άγνωστη κατεύθυνση
πολύ αθώοι
πολύ περήφανοι
που επιτέλους είχαμε ανακαλύψει
ό,τι όφειλε καιρό να έχει αποκαλυφθεί.
Υπήρξε -
Είναι άραγε δυνατό να τελείωσαν όλα;
Αύριο ή μεθαύριο κάποτε ίσως και να επιστρέψω πάλι
αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε πια
για την ξαφνική ανθηρότητα των ράθυμων κρίνων
την άγρια μέλισσα πού σαν ζωντανό αίμα
πάλλεται εξοργιστικά μπροστά στα μάτια μου
γι' αυτό το φως πού με ζαλίζει
και που το ξέρω χρόνια
χωρίς να έχω μπορέσει επάξια να το υπερασπιστώ.
Άλλοτε δεν θα μιλούσα έτσι.
Ίσως όμως ήρθε ο καιρός
τώρα πού όλοι ξέρουν
ότι δεν έχω να αναγγείλω πια κανένα μυστήριο
να πρέπει να αμφιβάλλω
γι' αυτόν τον παράταιρο λυγμό
που ανατέλλει μέσα μου το νόημά του
απέραντο και αιώνιο
χωρίς εικόνες
χωρίς πια να θρηνεί.
