Anatol Ivashchanka (Анатоль Івашчанка)
маё
маё
высьлізгвае
бы шчупак
пакідаючы сьлізь
у далонях
у валасох
ува мне.
да ванітаў знаёмыя радкі
складаюцца ў некралог.
адзіная паэтка
падобная да нязьменнай цыгарэты
ў яе рукох.
паветра вакол
крыху хістаецца
гэта тарпэды
лятуць на сьвятло сьвечак
у нашых вокнах
у нашых вачох...
лепім налепкі
на ранак на іх
сьляды кіпцюроў.
лайно выцякае
з тэлескрыні
на шпалеры, на фіранкі
і вось мы таксама
у сыстэме.
уганараваныя сэрцамі птахаў
хварэем на H5N1.
дыктарка цэліць у твары
сваёю жоўтай сьлінай.
дворнікі што змываюць пляўкі з экрану
працуюць у найхуткім рэжыме.
маё сядае на паперу
курчыцца й шыпіць...
а ў швайцарскіх гарах
у позе воіна
сядзіць чалавек
і ўлагоджвае свой Акіян.
як бы я хацеў
зазірнуць яму ў вочы!