Màrius Sampere

Today’s date, the moment takes us by surprise,
The preacher announces
That everything has yet to be done.

Just alter the instant, an avalanche
or barrage of obstacles. Look,
it’s growing light! Can you see? no universes
are granted, oh no, people.
Life regained, life disappearing,
the illiterate, judges, doctors, brothers
from my demolished school.

Thus, not making, remaking.
And not remaking, inaugurating. We need another world,
another circumference, the supreme ring
of indignity. He who wears it
will not perish: he will die,
and will not have finished the work he was asked to do.

We must also add
Gardens and enigmas.
All the manufacturers of pins.

La date d’aujourd’hui, le moment qui nous surprend,
le héraut qui annonce
que tout est à faire.

A partir de cet instant, l’avalanche,
ou la pluie d’obstacles. Regarde,
déjà, la clarté ! Tu la vois ?, non pas d’univers
adjugés, oh ! non, les gens.
Une vie qui revient, une vie qui s’éloigne,
des analphabètes, des juges, des docteurs, des frères
de mon école démolie.

Donc, ne pas faire, refaire.
Et ne pas refaire, inaugurer. Il faut un autre monde,
une autre circonférence, l’anneau suprême
de l’indignité. Celui que le porte
ne meurt pas : il mourra,
et il n’aura pas achevé le travail à faire.

Il faudra encore y ajouter
les jardins et les énigmes.
Tous les fabricants d’aiguilles.

Das heutige Datum, der Moment, der uns aufschreckt,
der Prediger, der ankündigt,
dass noch alles zu tun ist.

Ab dem Augenblick, die Lawine,
Oder der Regen von Hindernissen. Schau,
es wird schon klar! Siehst du’s?, keine Universen
zugeteilt, oh nein, die Leute.
Leben, dem man wiederbegegnet, Leben, das sich entfernt,
Analfabeten, Richter, Doktoren, Ordensbrüder,
meiner abgerissenen Schule.

Deshalb, nicht tun, wiedertun.
Und nicht wiedertun, zum ersten Mal tun. Eine andere Welt ist nötig,
ein anderer Umfang, der äußerste Ring,
der Würdelosigkeit. Wer ihn trägt
stirbt nicht: wird sterben,
und wird mit der aufgetragenen Arbeit nicht fertig sein.

Man muss noch
Gärten und Rätsel hinzufügen.
Alle Nadelfabrikanten.

A data odierna, il momento che ci sorprende,
il perdicatore che annuncia che tutto è da farsi.

E dall’istante la frana,
o pioggia d’ostacoli. Guarda,
ormai spunta il giorno! Vedi?, non universi
aggiudicati, oh no, la gente.
Vita che si ritrova, vita che s’allontana,
analfabeti, giudici, medici, frati
della mia suola demolita.
Non fare quindi, rifare.
E non rifare, inaugurare. Ci vuole un altro mondo,
un’altra circonferenza, l’anello supremo
dell’indegnità. Chi ce l’ha
non muore: morirà,
e non avrà concluso il compito assegnato.

E andranno aggiunti
i giardini e gli enigmi
Tutti i fabbricanti di aghi.

El día de hoy, el momento que arremete,
el predicador que anuncia
todo lo que está por hacer.

A partir del instante, el alud,
o lluvia de obstáculos. Mira,
¡ya aclarece! ¿Lo ves?, no universos
adjudicados, oh no,  la gente.
Vida que regresa, vida que se aleja,
Analfabetos, jueces, doctores, padres
de mi escuela derruida.

Por tanto, no hacer, sino rehacer.
Y tampoco rehacer, estrenar. Es otro mundo,
otra circunferencia, el anillo supremo
de la indignidad. Quien lo luce
no muere: morirá
y no habrá acabado la labor encomendada.

Aún quedará añadir
jardines y enigmas.
Y todos los fabricantes de agujas.

Η χρονολογία του σήμερα, η στιγμή που μας ξαφνιάζει,
ο κήρυκας που αναγγέλλει
πως όλα μέλλει ακόμα να γενούν.

Με αφετηρία τη στιγμή, η χιονοστιβάδα,
ή αλλιώς βροχή τα εμπόδια. Κοίτα,
ξημερώνει! Το βλέπεις, όχι σύμπαντα
κατακυρωμένα , ω όχι!, τον κόσμο.
Ζωή απαντημένη πάλι, ζωή που αλαργεύει,
αναλφάβητοι, δικαστές, ντόκτορες, καλογήροι
του κατεδαφισμένου μου σχολειού.

Κι ωστόσο μην κάνεις, ξανακάνε.
Κι όχι να ξανακάνεις, ν’ αρχινάς. Χρειάζεται άλλος κόσμος,
άλλος χώρος, το έσχατο δαχτυλίδι
της οργής. Ο που το φέρει
απέθαντος: θα πεθάνει
και δεν θα έχει τελειώσει το ανειλημμένο έργο.

Θα μένει ακόμα να προσθέσουμε
τους κήπους και τα αινίγματα,
τους βελονοποιούς όλους.