Hilmi Yavuz

the redbuds passed out of the gardens
and only redbuds there remained.

poet! what was it you wished to imitate in gardens?
look, every bit of us is lonely, all lonely
what did we seek in the occluded parts of words
what did we find in our language growing as it fades?
the silvering of Time must yet endure, so above us
when we looked what we saw were mirrors

however you had existed, so were they lost,
the soul of a summer and an autumn's body
both united and diverged in you
poet! who knows how many loves you saw founder
in your poems, swept away in those deep waters...
for reason neither of the rocks nor the tempests

they were secluded spots passed out of our words
and only secluded spots there remained

judasbomen gingen de tuinen voorbij
alleen de judasbomen bleven achter

dichter! wat was er om naar tuinen te verlangen?
om ons heen is er immers verlatenheid, totale verlatenheid
wat zochten we in de afgelegenheid van woorden
wat vonden we in onze taal die toenam bij het verbleken?
de verzilvering van de Tijd moet nog steeds wel op ons rusten
toen we keken waren alleen de spiegels zichtbaar

hoe waren zij als u bestond zo verdwenen
de geest van een zomer is met het lichaam van een herfst
in u zowel verenigd als gescheiden
dichter! wie weet hoeveel liefdes u zag ondergaan
in uw in die diepe wateren verdronken gedichten...
totsen noch stormen waren daarvan de de oorzaak:

schuilplaatsen waren het, zij gingen onze woorden voorbij
alleen de schuilplaatsen bleven achter