Charlotte Van den Broeck
Acht, ∞ - II. [al die brieven geschreven]
Acht, ∞ - II. [al die brieven geschreven]
II.
al die brieven geschreven, nachtkastjes vol, wat heeft het bewezen
een zucht naar betekenis, een bede in klamme taal
laat ons steeds zo: zestien en zeventien en aan elkaar verloren
laat ons de oogkleppen en in briefvorm de werkelijkheid
die in zoveel opzichten op de warmte van slapen lijkt
dat we bij de droom kunnen, ondertussen zijn we ouder
en wakker en belet en wie van wie de banneling
nu afstand niet langer verwijdering is, maar in de verwijdering
het nauwe heeft van iets wat niet meer zal keren
achteraf bekeken is het wreed, eenzaamheid en elkaar
te willen meten aan de Melkweg, ik zei tot aan de maan en terug
meen nog elke kilometer, en toch