Antonis Fostieris
grec
[Was auch geschieht]
Was auch geschieht: wir haben einige Birken am
geöffneten Fenster, zu denen gleich alles paßt. Jede
Handbewegung, ein Anfang vielleicht, ein Stück Papier.
Auch der Wohnblock bei Nässe und Sonne oder als
grosser enthäuteter Lachs. Frauen und Kinder beginnen
zu rufen, binden ihre Stimmen an die Birken, versuchen
etwas, gehen fort. Wir spüren ein Winken auf den
Wangen. Unsere Finger erscheinen und spielen und
werden mehr und mehr. Wir machen nichts falsch.
Wenn wir auch zu den Birken passen, spielend die Launen
wechseln, irgendwo sitzend mit Sommerschuhen und
dem Rücken zum Lachs. Lachs, sagen wir, Lachs, und die
Frage: Wer sorgt für Wasser, wer für Wirbel und sturm-
feste Schuppen? Jede Zimmerluft ist Lachsluft jetzt, die
Aussenluft der Birken. Und die Stimmen der Frauen und
Kinder laufen ohne Frauen und Kinder um die Birken
herum.
Extrait de: Die Walnußmaske, durch die ich mich träumend aß
Hamburg: Rospo-Verlag, 1998
Production audio: 2001, M. Mechner, literaturWERKstatt berlin
[Συμβαίνει και αυτό]
Συμβαίνει και αυτό: υπάρχουν κάμποσες σημύδες στ’ ανοικτό παράθυρο, που τους ταιριάζουν
όλα. Κάθε χεριονομία, κάθε αρχή, κάθε χαρτάκι. Κι εκείνο πέρα το τεράστιο κτήριο, με ήλιο και
βροχή, σαν εύσαρκος γδαρμένος σολομός. Γυναίκες και παιδιά αρχίζουν να φωνάζουν, δένουν
απάνω στις σημύδες τις κραυγές τους, επιχειρούν να κάνουν κάτι, πάνε πίσω. Ξάφνου
αισθανόμαστε στα μάγουλα ένα νεύμα. Τα δάχτυλά μας ξεπετάγονται, παίζουν και γίνονται
ολοένα πιο πολλά. Δεν σφάλλουμε σε τίποτα. Παρόλο που ταιριάζουμε με τις σημύδες,
αλλάζοντας διάθεση με παιγνιώδη χάρη, καθόμαστε φορώντας θερινά παπούτσια και με την
πλάτη μας στον σολομό. Στον σολομό, λέμε, στον σολομό, μα το ερώτημα είναι: Ποιος άραγε
φροντίζει για νερό, για ταραχές και λέπια που ν’ αντέχουνε κακοκαιρίες; Ο αέρας κάθε δωματίου
είναι αέρας σολομού, ο αέρας έξω απ’ τις σημύδες. Και οι φωνές των γυναικών και των παιδιών
τρέχουνε πια χωρίς γυναίκες και παιδιά γύρω τριγύρω απ’ τις σημύδες.
© by Antonis Fostieris