Shah

Është vjeshtë. Venat në mermer
bymehen nga shirat.

Varret e të afërmve të mi,
me vetëm katër gisht kohë midis,
të vënë në radhë
si një varg makinash të bllokuara
në kryqëzim me hekurudhën.

Lufta ka marrë fund. Ajo dorezë farkëtari
që i mbante dikur, si gishtat, të gjithë bashkë
është hedhur, e panevojshme, tej.

Jashtë saj, ata janë thjesht ca të panjohur
që presin vetëm trenin të kalojë
në krahun tjetër të rrugës …

Aroma e dheut
të kujton shtëpinë
ku mungon një orë e varur në mur.

Ua pastroj emrat me kujdes në pllaka
Vitet …, si plagë të vogla në gjunjë
Dashurinë …, që tashmë djeg më pak
se një gjemb trëndafili.

Në të hyrë të varrezës
roja luan shah me veten në kabinë.

© Luljeta Lleshanaku
Extrait de: Fëmijet e natyrës
Tirana: ombra GVG, 2006
Production audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2013

Chess

Autumn. Veins of marble
swell in the rain.

The graves of my relatives
four inches of space between them
lined up
like cars at a railroad crossing.

What once kept them together
like fingers in an ironsmith’s glove
has vanished.… The war is over.

In the afterlife there are only a few strangers
waiting for the train to pass.…

The smell of the earth
reminds me of home
where a clock that once hung on the wall is missing.

I polish the dust off their names with care –
the years… like little bruises on a knee,
love… which now pricks less
than the thorns of a rose.

There, at the entrance to the cemetery
the guard sits in his booth
playing chess with himself.

Translated from Albanian: Henry Israeli
From Child of Natur, New Directions Publishing House, 2010