Nina Mazjasch
biélorusse
Stary profesor
Spytałam go o tamte czasy,
kiedy byliśmy jeszcze tacy młodzi,
naiwni, zapalczywi, głupi, niegotowi.
Trochę z tego zostało, z wyjątkiem młodości
– odpowiedział.
Spytałam go, czy nadal wie na pewno,
co dla ludzkości dobre a co złe.
Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych
– odpowiedział.
Spytałam go o przyszłość,
czy ciągle jasno ją widzi.
Zbyt wiele przeczytałem książek historycznych
– odpowiedział.
Spytałam go o zdjęcie,
to w ramkach, na biurku.
Byli, minęli. Brat, kuzyn, bratowa,
żona, córeczka na kolanach żony,
kot na rękach córeczki,
i kwitnąca czereśnia, a nad tą czereśnią
niezidentyfikowany ptaszek latający
– odpowiedział.
Spytałam go, czy bywa czasami szczęśliwy.
Pracuję
– odpowiedział.
Spytałam o przyjaciół, czy jeszcze ich ma.
Kilkoro moich byłych asystentów,
którzy także już mają byłych asystentów,
pani Ludmiła, która rządzi w domu,
ktoś bardzo bliski, ale za granicą,
dwie panie z biblioteki, obie uśmiechnięte,
mały Grześ z naprzeciwka i Marek Aureliusz
– odpowiedział.
Spytałam go o zdrowie i samopoczucie.
Zakazują mi kawy, wódki, papierosów,
noszenia ciężkich wspomnień i przedmiotów.
Muszę udawać, że tego nie słyszę
– odpowiedział.
Spytałam o ogródek i ławkę w ogródku.
Kiedy wieczór pogodny, obserwuję niebo.
Nie mogę się nadziwić,
ile tam punktów widzenia
– odpowiedział.
Extrait de: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Production audio: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"
СТАРЫ ПРАФЭСАР
Папытала ў яго пра той час,
калі былі мы а як жа ж яшчэ маладыя,
наіўныя, гарачыя, дурненькія ды нясьпелыя.
– Трохі з таго засталося, апроч маладосьці, –
адказаў.
Папытала ў яго, ці дасюль цьвёрда ведае,
што для чалавецтва добра, а што кепска.
– Найбольш сьмертаносная аблуда з мажлівых, –
адказаў.
Папытала ў яго пра будучыню,
ці ўсё яшчэ ясна бачыць яе.
– Зашмат прачытаў гістарычных кніжак, –
адказаў.
Папытала ў яго пра здымкі,
тыя, у рамках, на століку.
– Былі, прамінулі. Брат, кузын, братавыя,
жонка, дачушка на каленях жонкі,
кот на руках дачушкі,
і чарэшня ў квеце, а над той чарэшняй
богведзь якая птушачка ў лёце, –
адказаў.
Папытала ў яго, ці бывае часам шчасьлівы.
– Працую, –
адказаў.
Папытала ў яго пра сяброў, ці яшчэ іх мае.
– Некалькі былых маіх асыстэнтаў,
якія таксама ўжо маюць былых асыстэнтаў,
пані Людміла, якая парадчыць у доме,
хтось вельмі блізкі, але за мяжою,
дзьве пані зь бібліятэкі, абедзьве ўсьмешлівыя,
Гжэсік з дому насупраць ды Марк Аўрэль, –
адказаў.
Папытала ў яго пра здароўе і самапачуваньне.
– Забараняюць мне каву, гарэлку, цыгарэты,
нашэньне цяжкіх успамінаў і рэчаў.
Мушу ўдаваць, што ня чую гэтага, –
адказаў.
Папытала пра сад і лаўку ў садзе.
– Калі вечар пагодны, гляджу на неба.
Не магу наглядзецца,
колькі там пунктаў гледжаньня, –
адказаў.