Hendrik Lindepuu
estonien
Perspektywa
Minęli się jak obcy,
bez gestu i słowa,
ona w drodze do sklepu,
on do samochodu.
Może w popłochu
albo roztargnieniu,
albo niepamiętaniu,
że przez krótki czas
kochali się na zawsze.
Nie ma zresztą gwarancji,
że to byli oni.
Może z daleka tak,
a z bliska wcale.
Zobaczyłam ich z okna,
a kto patrzy z góry,
ten najłatwiej się myli.
Ona zniknęła za szklanymi drzwiami,
on siadł za kierownicą
i szybko odjechał.
Czyli nic się nie stało
nawet jeśli stało.
A ja, tylko przez moment
pewna, co widziałam,
próbuję teraz w przygodnym wierszyku
wmawiać Wam, Czytelnikom,
że to było smutne.
Extrait de: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Production audio: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"
Perspektiiv
Nad möödusid teineteisest nagu võõrad,
ühegi žesti või sõnata,
naine teel poodi,
mees auto juurde.
Võib-olla kiirustades
või hajameelselt,
või unustanult,
et lühikest aega
olid nad armastanud teineteist igavesti.
Muuseas, pole garantiid,
et need olid just nemad.
Võib-olla kaugelt jah,
aga lähedalt üldse mitte.
Ma märkasin neid aknast,
aga kes vaatab ülalt,
see võib kergesti eksida.
Naine kadus klaasuste vahele,
mees istus rooli taha
ja sõitis kiiresti minema.
Niisiis midagi ei juhtunud,
isegi kui juhtus.
Ja mina, ainult hetke
kindel selles, mida nägin,
proovin nüüd juhuslikus luuletuses
veenda Teid, mu Lugejad,
et see oli kurb.