Michel Volkovitch
français
Christmas song
Χριστούγεννα εννιά χρονώ Jingle bells, jingle bells Κάτω από το christmas tree Jingle all the way Διαβάζω τις «Τρελές, τρελές εφευρέσεις του καθηγητή Μπραίηνστορμ» Oh what fun it is to ride Στην τηλεόραση ανοιχτός ο Μπαγκς Μπάνι Jingle bells, jingle bells Από το δίπλα δωμάτιο διακριτικοί οι ήχοι των μαμά μου (41 χρονώ) μπαμπά μου (51) αδερφού μου (14) Κι εγώ Oh what fun it is to ride να μαζεύω θαλπωρή In a one-horse open sleigh αφού έξω απ’ το παράθυρο η νύχτα τότε ήρεμη, κι έπεφτε πάντα χιόνι
ακόμη κι αν δεν έπεφτε1
1 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΘΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ: Τριάντα τέσσερα χρονώ, Χριστούγεννα, κάτω από το Christmas tree, Jingle bells, jingle bells, «Μαμά, τον τελευταίο καιρό σαν πολύ να λαχανιάζεις όταν ανεβαίνεις τις σκάλες...», «Όχι», λέει, «τίποτα δεν έχω», «Εντάξει», λέω, «δε λέω πως έχεις, μόνο που, να, η μητέρα μιας φίλης μου, ξέρεις, της Εύης, ανέβαινε πέρσι τα σκαλιά με ψώνια και λαχάνιαζε πολύ, κι ο άντρας της την έσυρε με τα χίλια ζόρια στο γιατρό –όπως κι εσύ καθόλου δεν ήθελε να πάει– κι εκείνος τής είπε έχει φρακάρει η βαλβίδα, Jingle bells, θα πρέπει την άνοιξη να κάνετε εγχείριση, όμως ενδιαμέσως παρακαλώ να μη στεναχωριέστε για τίποτα, επικίνδυνο να στεναχωρεθείτε για κάτι, πάλι καλά που ήρθατε, jingle all the way, θα πηγαίνατε αδιάβαστη, θα σας έβρισκε ανακοπή στα καλά του καθουμένου. Kατάλαβες μαμά; Λέω γι’ αυτό μήπως να πηγαίναμε κι εμείς στον γιατρό, μήπως φράκαρε και θέλει ανανέωση, ελπίζω να μη σε στεναχώρεσα». «Εξήντα έξι πια», μου απαντά, «τι σημασία έχει; Θα μου επιτρέψεις να μην αποδεχτώ την πρότασή σου; Αγόρι μου, δε με πειράζει αδιάβαστη, βαρέθηκα να ’μαι συνέχεια διαβασμένη΄ μη στεναχωριέσαι εσύ, εμένα αυτό με νοιάζει, μα έλα, jingle bells, έλα στο παράθυρο, κοίτα τι ωραία που είναι έξω – πέφτει δεν πέφτει χιόνι, κοίτα τι silent night, τι έξοχα ήρεμη,κοίτα τι ήρεμη που είναι η νύχτα»
CHRISTMAS SONG
Noël neuf ans Jingle bells, jingle bells Sous le Christmas tree Jingle all the way Je lis Les folles inventions du professeur Branstorm et Oh what fun it is to ride et Bugs Bunny à la télévision Jingle bells, jingle bells Dans la pièce d'à côté les bruits discrets de maman (41 ans) de papa (51) de mon frère (14) et moi Oh what fun it is to ride qui emmagasine de la chaleur In a one-horse open sleigh puisque dehors à la fenêtre la nuit alors tranquille, et la neige tombait toujours
même si elle ne tombait pas[1]
[1] TRADUCTION DE LA CHANSON CI-DESSUS DANS UNE LANGUE OUBLIÉE : Trente quatre ans, Noël, sous le Christmas tree, Jingle bells, jingle bells, «Maman, ces derniers temps tu t'essouffles vite en montant l'escalier...», «Non, dit-elle, je n'ai rien», «D'accord, je n'ai pas dit ça, seulement tu vois, la mère d'une amie, Èvi, s'essoufflait vite en montant l'escalier l'an dernier, son mari l'a traînée chez le médecin — elle aussi refusait absolument d'y aller — et il lui a dit que sa valvule était fichue, Jingle bells, vous devrez vous faire opérer au printemps, mais d'ici là je vous prie de ne vous inquiéter de rien, ce serait dangereux de vous inquiéter, vous avez bien fait de venir, jingle all the way, vous seriez partie sans l'avoir prévu, le cœur qui s'arrête d'un seul coup. Tu comprends, maman ? Il faudrait qu'on aille chez le médecin nous aussi, si ça se trouve la tienne est fichue et il faut la changer, ça ne t'inquiète pas j'espère.» «À soixante-six ans, répond-elle, quelle importance ? Tu me permets de ne pas accepter ta proposition ? Mon chéri, l'imprévu ne me gêne pas, tout est toujours prévu et ça me fatigue ; toi, ne t'inquiète pas, voilà ce qui compte pour moi, mais viens, jingle bells, viens à la fenêtre, regarde comme c'est beau dehors — que la neige tombe ou pas, regarde cette silent night, son extrême tranquillité,
regarde la nuit comme elle est tranquille.