Eergister en môre, met visse

Tyd
is die naam wat ons gee
aan die een wat in nat
beton getrap het,
lank gelede, en ons só nimmer verlaat
in die hede.

Om te begryp
is moeilik;
omhelsing nog swaarder.

Die wind fluit deur die peule,
soos die geheue
deur pieksels.
Dit roep herrysenis
soos ’n beeld by die naam,
’n hele dorpie bestaan
in ’n akwarel
– die treknet word gelig –
van diep uit die water.

Daar word ’n CD-opname
gegrif
op die bodem van ’n meer;
die konsentriese kringe
van maalkolke

sing
in my vingerafdruk.

© Charl-Pierre Naudé
Extrait de: Al die lieflike dade
Cape Town: Tafelberg, 2014
Production audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

Shoals in eternity

Time
is the name we give
to those who had walked
on wet cement
in the past,

and thus never
abandon us
in the present.

Grasping them
is difficult.
Embrace, even harder.

The wind whistles through the pods,
like memory
in pixels.
It calls up resurrection
like an effigy by its name;
An aquarelle brings
a whole town into existence
– the drag-net being lifted –
from watery depths.

The tide is etching a CD
onto the floor
of a lake;
the concentric circles
of whirlpools

sing
in my fingerprint.

Translated by Charl-Pierre Naudé